 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Ceza Dairesi
E: 1986/370
K: 1986/758
T: 04.02.1986
DAVA : 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanunu'na muhalefetten sanık M.'nin yapılan yargılaması sonunda, mahkumiyetine dair (Sıvas 1. Sulh Ceza Mahkemesi)'nden verilen 28.3.1985 gün ve 1983/692 esas, 1985/255 karar sayılı hükmün Yargıtay'ca incelenmesi mahalli C. Savacısı tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığı'ndan tebliğname ile Daire'ye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü :
KARAR : Askeri Mahkemeler Kuruluşu ve Yargılama Usulü Hakkındaki 353 sayılı Kanun'un 20. maddesi sadece hürriyeti bağlayıcı cezalarla ilgili bulunduğundan C. Savcısı'nın temyiz itirazı varit görülmemiştir. Ancak:
Suç tarihine nazaran 506 sayılı Kanun'un 140/B maddesinde yazılı asgari 200,-lira ağır para cezasının, 2790 sayılı Kanun'la değişik 5435 sayılı Kanun'un 2. maddesi uyarınca 15 misli artırmaya tabi tutularak sanığın herbir suçu için cezanın 3.000,-lira olarak belirlenmesi gerekir.
C.Savcılığı'nca ön ödemde, bulunabilmesi için sanığa yapılan 9.6.1983 günlü tebligatta, hangi yılın hangi aylarına ve dönemlerine ait sigorta prim bildirgeleriyle, bordrolarını yapılan yazılı ihtara rağmen SS. Kurumu'na süresinde vermemesi nedeniyle hakkında soruşturma yapıldığı belirtilmediği gibi herbir suçu için eylemine uyan Kanun maddesinde yazılı para cezaları aşağı miktarları da ayrı ayrı gösterilmediği cihetle işbu ön ödeme tebligatının yasal ve geçerli kabulü mümkün değlidir.
Bu sebeple mahkemece öncelikle Yargıtay İçtihadı Birleştirme Ceza Bölümü Genel Kurulu'nun 11.4.1983 tarih ve 2/2 sayılı kararında da açıklandığı üzere TCK'nun değişik 119. maddesi uyarınca işlem yapılması ve sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, duruşmaya devamla yazılı şekilde hüküm tesisi,
SONUÇ : Kanuna aykırı C. Savcısının temyiz itirazları öncelikle bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeksizin hüküm bu sebepten dolayı tebliğnamedeki istem gibi BOZULMASINA, 4.2.1986 gününde oybirliğiyle karar verildi.