DAVA : Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı şuf'a davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:

KARAR : Dav,a şuf'alı payın iptal ve tescili isteğine ilişkindir. Mahkeme davayı kabul etmiş hükmü davalı vekili temyiz etmiştir.

Davacı şuf'alı payın satışını 3.1.1984 de öğrendiğini iddia eterek şuf'a hakkının tanınması isteği ile 18.1.1984 de iş bu davayı ikame etmiştir. Davalı hak düşürücü süre geçtikten sonra davanın açıldığını savunmuştur. Bu konuda dinlenen davalı tanıkları (H.A.) ve (N.Y.) 1983 yalı Haziran ayı ortalarında davalının satın aldığı şuf'alı pay nedeniyle icar bedeli almak için davalının talimatı üzerine taşınmazın bulunduğu ve davacının ikamet ettiği Kavaklı köyüne gittiklerini, davacı ile görüştüklerini, davalınınşuf'alı payı satın alıp icar bedeli istediğini, davacıya intikal ettirdiklerini, bu itibarla daacının satışı öğrendiğini her hissadarın elinde bir kaç dönümlük yer olduğunu, icar bedeli beyan etmişlerdi. Olaylara dayananbu şahadetü karşısında davacının satışı öğrendiğini her hissadarın elinde bir kaç dönümlük yer olduğunu, icar bedeli beyan etmişlerdir. olaylara dayanan bu şahadet karşısında davacının satışı en geç 1983 yılı Haziran ayında öğrendiğini kabulü gerekir. Hal böyle olunca hak düşürücü süre çoktan geçiriltikden sonra işbu dava açılmış bulunmaktadır. Bu bakımdan davanın reddi gerekirken kabulü yersizdir.

Mahkemenin kabulü şekline göre de davalı şahitlerinin beyanı itibariyle şuf'alı payın ilişkin olduğu taşınmazların davacı ile davalının bayii ve diğer hissedarlar arasında fiilen taksim edilip edilmediğinin üzerinde durulması gerekirken, bundan zuhul olunması doğru değildir. zira fiili taksimin varsa ve her bir paydaş payına taalluk eden belli bir yeri kullanırken davalının bayii kendisine isabet eden kısmı satmışsa davacının şuf'a hakkını kullanması M.K.'nun 2. maddesinde yer alan objektif iyi niyet kaidesiyle bağdaşmaz. İyi niyet hususu davalı tarafından savunulmazsa dahi mahkemece resen gözönünde bulundurulmak zorundadır. Mahkemenin bu konu üzerinde durmaksızın hüküm tesisi yerinde değildir. Bu bakımdan usul ve yasaya aykırı olan hükmün bozulması gerekmiştir.

SONUÇ : Yukarıda açıklana nedenle temyiz itirazlarının kabulü ile H.U.M.K.'nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 27.6.1986 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972