 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1986/6587
K: 1986/10184
T: 23.09.1986
DAVA : Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan şuf'a davasına dair kararın temyiz incelemesi duruşmalı olarak davacılardan Recai ve Orhan tarafından süresi içinde istenilmekle; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, şuf'alı payların iptal ve tescili istemine ilişkindir. Mahkemece dava reddedilmiş, hüküm davacılar vekili tarafından temyiz olunmuştur.
Temyiz münhasıran 37 nolu bağımsız bölümdeki şuf'alı payın tesciline ilişkin davanın reddine ait olduğundan temyiz incelemesi buna hasren yapılmıştır. Davacılar, 37 nolu bağımsız bölümdeki şuf'alı payların davalı adına olan kaydının iptali ile kendi adlarına tescilini istemişlerdir. Bir kısım davacılar dava arkadaşlarından Orhan ve Recai lehine şuf'a haklarından feragat etmişler, davayı bu iki davacı yürütmüştür. Davalı banka hak düşürücü süre savunmasında bulunmadığına göre davanın süresinde açıldığını kabulü gerekir. Dava devam ederker şuf'alı payın ilişkin olduğu bağımsız bölümde paydaş bulunan bir kısım davacıların paylarını rızaen davalı bankaya satması, yine davalı bankanın dava dışındaki bir paydaşın payını icraen vaki satış sonucu iktisap etmesi, davacı Orhan ve Recai'nin bu davayı yürütmesine engel değildir. Mahkemenin aksine olan görüşü yerinde görülmemiştir. Zira her satışta paydaşların şuf'a hakkı yeniden doğar bir kısım satışlar için şuf'a hakkını kullanıp bir kısmı için kullanmamaları mümkündür. Bu hususlar gözönünde tutularak şuf'a bedelinin de depo edildiği nazara alınarak davanın kabulüne karar verilmek gerekirken aksi görüş ve düşünce ile reddedilmesi usul ve yasaya aykırı olduğundan hükmün bozulması icabetmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün (BOZULMASINA) ve dava tarihinde yürürlükte bulunan avukatlık ücret tarifesi gereğince takdir olunan 6.500,- Lira mürafaa vekalet ücreti davalıdan alınarak davacılara verilmesine ve istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 23.9.1986 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.