 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1986/4885
K: 1986/6739
T: 12.05.1986
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, 6570 sayılı Yasanın 7/son maddesine göre kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme davayı kabul etmiş, hükmü davalı vekili temyiz etmiştir.
Davacı, Ankara dahiline davalı kiracının oturabilir konutu olduğundan bahisle 6570 sayılı Yasanın 7/son maddesi uyarınca kiralananın tahliyesini istemiştir. Davalı ise kiralananda kendisinin oturmadığını, aynı şehir dahilinde varlığı iddia edilen evinde bizzat ikamet ettiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Kira sözleşmesi davacı ile davalı arasında yapılmıştır. Ancak kiralananda davalının boşanmış karısı ve çocukları oturmaktadır. Davalı da aynı şehir hudutları içerisinde varlığı iddia edilen kendi evinde ikamet etmektedir. 6570 sayılı Yasanın 7/son maddesindeki amaç kiracının veya eşinin kendi adına kayıtlı aynı şehir veya belediye hudutları içerisinde oturmaya elverişli bir konutunun bulunması halinde kiracının orda oturmasını sağlamaya yöneliktir. Olayımızda kiracı, kiralananda oturmadığına, bizatihi davaya dayanak yapılan kendi konutunda ikamet ettiğine göre, anılan yasa maddesinin olayda uygulama imkanı yoktur. Bu bakımdan sabit olmayan davanın reddi gerekirken aksi görüş ve düşünce ile kabulü usul ve yasaya aykırı olmakla hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 12.5.1986 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.