 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1986/3844
K: 1986/5305
T: 15.04.1986
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan boşaltma davasına dair karar davacılar tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, taahhüt ve akte aykırılık nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme davayı reddetmiş, hükmü davacılar vekili temyiz etmiştir.
Taşınmaz davacılar tarafından davalılardan Fikret'e 15.7.1977 başlangıç tarihli ve 6 yıl süreli sözleşme ile kiralanmıştır. Sözleşmedeki yetkiye binaen kiracı Fikret taşınmazı diğer iki davalıya 18.3.1980 başlangıç tarihli ve 3 yıl süreli sözleşme ile kiraya vermiştir. Böylece kiracı Fikret birinci kiracı olmuş, diğer davalılar da kiracının kiracısı durumunu almışlardır. Kira ilişkisi devam ederken Fikret kiralananı 10.8.1983 tarihinde tahliye etmeyi davacılara karşı kabul ve taahhüt etmiştir. Davacılar da, taahhüt tarihini izleyen bir ay içinde 22.8.1983 tarihinde tahliye etmeyi davacılara karşı kabul ve taahhüt etmiştir. Davacılar da, taahhüt tarihini izleyen bir ay içinde 22.8.1983 tarihinde işbu davayı açmışlardar. Davacıların muhatabı birinci kiracı olan Fikret'dir. Bu itibarla onun hakkında süresinde işbu dava ikame edilmiştir. Davalı Fikret tarafından taahhüde karşı herhangi bir itirazda bulunulmamıştır. 1. kiracı Fikret ve ikinci kiracılar arasındaki ilişki ve ikinci kiracıların Fikret'e karşı verdikleri tahliye taahhüdü, davacıları ilgilendirmez. Esasen ikinci kiracıların taşınmazı kullanma süresi birinci kiracının süresini geçemeyeceğinden birinci kiracı hakkında verilen tahliye kararı ikinci kiracıları da bağlayacağından ikinci kiracılar davalılar karşı muhatap olmadığından, onlara karşı tahliye davası açılmasıda gerekmez. Bu hususlar gözönünde tutularak davalı Fikret'in taahhüdü nedeniyle, gerek bu davalının gerekse buna taban diğer davalıların tahliyesine karar verilmek gerekirken aksi görüş ve düşünce ile davanın reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olduğundan hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün (BOZULMASINA), istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 15.4.1986 tarihinde oybirliği ile karar verildi.