 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1986/14632
K: 1987/618
T: 27.01.1987
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davacılar tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, işyeri ihtiyacı için kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme davayı reddetmiş, hükmü davacılar vekili temyiz etmiştir.
Davacılar vekili müvekkillerinden (Z.G.)'in kiralananın bitişiğinde tost ve meşrubat büfesi çalıştırdığını, ayrıca tekel maddeleri ve bakkaliye malzemeleri satışını yaptığını, ancak bu yerin dar olması nedeniyle ihtiyaca cevap vermediğini, kiralanan ile halen faaliyet gösterdiği yeri birleştirerek ihtiyacına tahsis edeceğinden bahisle kiralananın tahliyesi için işbu davayı açmıştır. mahkeme daha evvel açılıp reddedilen davanın kesin hüküm sayıldığından bahisle davayı reddetmiştir.
H.U.M.K.'nun 237. maddesi uyarınca kesin hükümden sözedilebilmesi için kesinleşen bir hükümdeki taraflar, dava konusu ve sebebinin ikinci davada olduğu gibi bulunması gerekir. Olayımızda evvelce açılıp reddedilen davada, davanın tarafları, sebebi aynı ise de konusu aynı değildir. Zira o davada davacılar kiralananı kahve ve gazino olarak üçünün birlikte kullanacaklarından bahisle dava açmışlardır. Bu davada ise yalnız davacı (Z.)'nin ihtiyacından bahisle davacının faaliyet gösterdiği büfenin ihtiyaca yeterli olmadığının kiralananla birleştirerek (Z.)'nin kullanacağını bildirmişlerdir. bu durumda mahkemenin kabul ettiği gibi önceden açılıp reddedilen dava bu dava için kesin hüküm sayılamaz. Mahkemece taraf delilleri toplanıp varılacak sonuç dairesinde bir karar verilmek icapederken yazılı şekilde red kararı verilmesi usul ve kanuna aykırı olduğundan hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile H.U.M.K.'nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA 27.1.1987 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.