 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1986/14011
K: 1987/1070
T: 05.02.1987
DAVA : Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü :
KARAR : Dava, iktisap ve ihtiyaç nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme davayı kabul etmiş, hükmü davalı vekili temyiz etmiştir.
Davacılar vekili, müvekkilinin 1920/7680 arsa paylı zemin kat 1 no'lu bağımsız bölümünü teşkil eden ve davalının binası altında bulunan dükkanla depoyu kat mülkiyetine çevirmek suretiyle 21.8.1984 tarihinde iktisap ettiklerini, müvekkillerinden (T.A.)'ün bu yere ihtiyacı olduğunu iddia ile 6570 sayılı yasanın 7/d maddesinden yararlanarak işbu davayı açtıklarını iddia etmiştir. Davalı vekili davanın yersiz olduğunu, ihtiyaç iddiasının da gerçek ve samimi olmadığını, reddi gerektiğini savunmuştur. Bütün sorun olayda dayanılan 6570 sayılı yasanın 7/d maddesinin uygulanma olanağı bulunup bulunmadığı hususunda toplanmaktadır. Anılan maddeden yararlanabilmek için yeni malikin daha evvel kiralananda paydaş olmaması gerekir Olayımızda ise kiralananın bulunduğu binanın 1/12 şer payı davacılara diğer payları muhtelif paydaşlara ait olduğu gerek icra dosyasına gerekse mahkeme dosyasına gelen kayıtlarla sabittir. Müşterek mülkiyete konu olan bu taşınmazda bilahere katmülkiyetinin kurulduğu ve kiralananın 1 no'lu bağımsız bölümü olarak müsavi hisselerle davacılar adına tescil edildiği dosyaya gelen kayıtla sabittir. Hal böyle olunca davacıların kiralananın bulunduğu binada dolayısıyle kiralananda kat mülkiyeti kurulmazdan önce de paydaş oldukları anlaşılmaktadır. Kat mülkiyetinin kurulması ve kiralananın münhasıran kiracılara kalmış bulunması davacılara yeni malik sıfatını vermez ve onlara, 6570 sayılı yasanın 7/d maddesinden yararlanma hakkını bahşetmez. Bu hususlar kamu düzenine ve dava hakkına ilişkin olmasına nazaran re'sen gözetilerek davanın reddedilmesi gerekirken aksi görüş ve düşünce ile işin esası incelenerek kabul edilmesi usul ve yasaya aykırı olduğundan hükmün bozulması icabetmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.'nun 428 inci maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 5.2.1987 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.