 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
5. Hukuk Dairesi
E: 1986/17737
K: 1986/17428
T: 22.12.1986
DAVA : Taraflar arsasındaki 634 sayılı Kat Mülkiyeti Yassası uyarınca işyeri olarak kullanılan garajın yeniden ilk duruma getirilmesiyle kiracının tahliyesi davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Davanın kabulüne dair verilen yukarıda gün ve sayıları yazılı hükmün, Yargıtay'ca incelenmesi davacılar vekili yönünden süresinde verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla dosyadaki belgeler okunuş iş anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Tamamı iki katlı ve iki bağımsız bölümlü olan kat mülkiyetine geçilmiş bir apartmanda, davalılardan (K.Ş.)'e ait mesken cinsli 1 no'lu dairenin eklentisi olan garajın 2 no'lu bağımsız bölüm maliki olan davacının rızası alınmadan, işyeri haline getirtilip, öteki davalı (G.K.)'ya kiraya verildiği ve kiracının da burada (duvar kağıtı ve yağlı boya) ile ilgili ticari işler yapmakta olduğu ileri sürülerek bu işyerinin yeniden garaj şeklinde dönüştürülmesine ve kiracının çıkartılmasına karar verilmesi dava edilmiştir.
İncelenen tapu kayıtlarına göre dava konusu garaj davalı (K.Ş.)'e ait 1 no'lu mesken cinsli bağımsız bölümün eklentisidir. 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunu'nun 6. maddesine göre eklentiler o bağımsız bölümün bütünleyici parçasıdır ve bağımsız bölümden ayrı olarak satılamaz ve devredilemez.
Böyle olunca, mesken niteliğindeki bir bağımsız bölümün garaj olarak gösterilen eklentisi bu amaç dışına çıkarılarak ve bağımsız bölümden ayrılarak başkalarına işyeri şeklinde kiraya verilemez.
Davalıya ait garaj cinsli eklentisinin esas bağımsız bölümden ayrı olarak öteki davalı (G.K.)'ya verildiği ve işyeri halinde getirildiği bilirkişi raporu ile saptandığından ve bu konuda davacının rızası alınmadığından mahkemece bu eklentinin yeniden garaj şekline dönüştürülmesine ve kiracının buradan çıkartılmasına karar verilmesi doğru bulunmuş ve davalıların bu yönlere ilişkin temyiz itirazları yerinde görrülmemiştir. Ancak;
Aynı yasanın 33. maddesi gereğince, yerine getirilecek işler için davalı (K.Ş.)'e belirli bir süre verilmesi gerekirken, böyle bir sürenin verilmemiş olması doğru değilse de bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılama yapılmasının gerektirmediğinden (yerine getirilecek işler için davalıya 30 günlük süre tanınmasına) tümcesinin kararın hüküm fıkrasına eklenmesine ve hükmün böylece DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.12.1986 gününde oybirliği ile karar verildi.