 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
5. Ceza Dairesi
E: 1986/4367
K: 1986/4588
T: 16.12.1986
DAVA : Öldürmek kastı olmaksızın İsmail'in ölümüne sebebiyet vermekten sanık Durmuş'un yapılan yargılanması sonunda, hükümlülüğüne ilişkin, (Bolu Ağır Ceza Mahkemesi)nden verilen 29.7.1986 gün ve 155/101 sayılı hükmün Yargıtay'ca incelenmesi Cumhuriyet Savcısı ile sanık taraflarından istenilmiş olduğundan, dava dosyası Cumhuriyet Başsavcılığı'ndan tebliğname ile Dairemize gönderilmekle incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi:
KARAR : Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, takdiri tahfife ilişkin cezayı azaltıcı sebeplerin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma nedeni hariç bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan Cumhuriyet Savcısının suç vasfına ve eksik incelemeye yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, Ancak:
Saat 23.00 sıralarında yatan, ancak ibadetlerini sürdürmek amacıyla tekrar kalkan sanığın, kapıların açık olduğunu görmesi üzerine üst katta yatan kızı Zehra ve torunu Arzu'dan kendilerinin açıp açmadığını sorduğu olumsuz yanıt alması ile üst katı aradığı kimseyi bulamayan ve fakat evde birinin olduğu şüphe ve kaygısına kapılan sanığın çatı katına da baktığı halde karanlıkta kimseyi göremediği, ne varki yeni bir ampul takılp aydınlatılması sağlandıktan sonra yeniden çatı katına çıktığında büyük bir sele arkasında bir kişinin saklandığını görmesi ve saklanan kişinin üzerine saldırması karşısında paniğe ve ciddi bir korkuya kapılan sanığın esasen korku saiki ile yanına aldığı av tüfeği ile vücudun belden aşağı bölümüne ateş ederek sağ femoral nahiyeye issabetle kan kaybından ölümüne neden olduğu sanığın soruşturmanın tüm evrelerindeki savunması kısmen tanık anlatımları ile anlaşılmış olmasına göre, sanığın gecenin ileri bir saatinde evinin çatı katına kadar giren ve görüldüğünde sanığa saldıran maktulün kendisinin ve ev sakinlerinin ahvali şahsiyelerince aklen varit ciddi bir korku husule getirdiği, sanığın bu psikolojik duygular içinde suçu işlediği objektif olarak değerlendirme ile açıkca belirlendiği bu suretle Türk Ceza Yasasının 461/2. maddesi uyarınca ceza tertibine yer olmadığına karar verilmesi gerekirken yazılı düşünce ve maddelerle hükümlendirilmesi,
SONUÇ : Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazı bu nedenle yerinde görüldüğünden tebliğnamedeki onama düşüncesinin reddi ile hükmün gösterilen sebeple BOZULMASINA, 16.12.1986 gününde oybirliği ile karar verildi.