 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
1. Hukuk Dairesi
E: 1986/4003
K: 1986/4398
T: 14.04.1986
DAVA : Taraflar arasında görülen davada; davacı, tapu ile malik bulunduğu taşınmazı oğlu Orhan'a ölünceye kadar bakıp gözetmak şartı ile temlik ettiğini, Orhan'ın vefatı ile geriye mirasçı olarak eşi Hayriye ve küçük oğlu İbrahim kalıp, Borçlar Kanununun 582. maddesi gereğince ölen bakım borçlusu Orhan'a ait sorumlulukları mirasçı olan davalıların yerine getirmek zorunda olmalarına rağmen, kendisini evi terke mecbur ettiklerinden bahisle, aktin feshine ve tapu kaydının iptaline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, davanın zamanaşımı yönünden reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme, Borçlar Kanununun 618. maddesindeki bir senelik sükutu hak süresinin geçmiş olması nedeni ile davanın reddine karar vermiştir. Bu karar süresinde davacı vekili tarafından temyiz olunmakla; dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Davacı, dava konusu taşınmazı ölünceye kadar bakma akdi uyarınca oğlu Orhan'a temlik ettiğini, ancak bakma borçlusunun ölümü üzerine mirasçıları olan davalıların kendisine bakmadıklarını ileri sürerek akdin feshini ve tapu kaydının iptali ile adına tescilini istemiştir. Alacaklının ölümü, ölünceye kadar bakma sözleşmesinin sona ermesini gerektirdiği halde borçlunun ölümü ile bu sözleşme sona ermez. Borçlar Yasasının 518. maddesinde böyle bir durumda alacaklıya bir yıl içerisinde akdi feshetmek hakkı tanınmışsa da borçlunun mirasçıları için böyle bir hak tanınmamıştır. Alacaklı, anılan yasa maddesinde öngörülen fesih hakkını kullanmadığı takdirde, borçlunun mirasçıları miras bırakanlarının akitten doğan bakma borcunu yerine getirmekle yükümlüdürler. Hal böyle olunca iddia ve savunma incelenerek davalıların ölünceye kadar bakma akdinden doğan vecibelerini yerine getirip getirmediklerinin araştırılması ve hasıl olacak sonuç çerçevesinde hüküm kurulması gerekirken, anılan yasa maddesine yanılgılı anlam verilerek davanın reddedilmesi isabetsizdir. Davacının temyiz itirazı yerindedir. Kabulü ile hükmü belirtilen nedenden ötürü HUMK.nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), peşin harcın iadesine, 14.4.1986 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.