 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
1. Hukuk Dairesi
E:1986/2393
K:1986/2489
T:06.03.1986
* TELGRAF VE TELEFON TESİSLERİ
* KURMA YETKİSİ
ÖZET : Tesislerin kişiye ölçülebilir ekonomik bir zarar verdiği ve kullanma ve yararlanma olanağını açıkça önlediği durumlarda PTT. idaresi kendisine yasaca tanınan yararlanma yetkisini kullanamaz.
(406 s. Tel. K m. 14)
Taraflar arasında görülen davada; davacı, tapulu taşınmazından kamulaştırmasız telefon hattı geçirerek ve ağaçları keserek el atan davalının elatmasının önlenmesini ve ağaçların kesilmesinden ötürü uğradığı zararın tazminini istemiştir. davalı, 406 sayılı Yasaya göre, kamulaştırmaya ve muvafakata gerek bulunmadığını savunmuştur.
Mahkeme, 406 sayılı Yasanın 13 ve 14. maddeleri gereğince hat çekildiğinden bahisle davanın reddine karar vermiştir. Bu karar yasal süresinde davacı tarafından temyiz edilmekle; dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
406 sayılı Yasanın 14. maddesi hükümete, kişilerin taşınmazları üzerinde telgraf ve telefon tesisleri kurmak yetkisi tanımıştır. Yasanın idareye verdiği bu yetki sınırsız değildir. Yukarıda sözü edilen maddenin 2. cümlesinde yapılan tesislerin mal sahibinin kullanma ve yararlanmasına engel olmaması yönü öngörülmüştür. Bu duruma ters düşen bir uygulamaya yer verildiği takdirde mülkiyet hakkının malike sağladığı "kullanma" yetkisi önlenmiş, hakkın "özü" zedelenmiş olur.
İdareye ait tesislerin mal sahibinin yararlanmasına engel olduğu verilen zararın göz yumma sınırlarını aştığı hallerde, idarenin sınırsız tasarruf yetkisinden söz etmek olanağı yoktur. Yasanın idareye tanıdığı yetkinin yukarıda açıklanan sınırlar içinde kısıtlanılmış bulunduğu kuşkusuzdur. Tesislerin kişiye ölçülebilir bir ekonomik zarar verdiği ve kullanma yetkisini açıkça önlediği durumlarda İdarenin 406 sayılı Yasanın 14. maddesinden yararlanma olanağı bulunduğu ileri sürülemez.
Olayda telefon hattı davacının taşınmazından geçirilmiş ise de mal sahibinin kullanma ve yararlanma yetkisinin kısıtlanmadığı saptanmış olup, toplanan delillere, kesilen ağaçların niteliğine ve bu yüzden uğranılan zarar miktarına göre verilen zararın "göz yumma" sınırını aşmadığı anlaşılmıştır. O halde, davanın reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik yoktur. Temyiz itirazları yerinde değildir. Reddiyle hükmün (ONANMASINA), 6.3.1986 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
