 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1986/4243
K: 1987/2172
T: 14.05.1987
DAVA : Taraflar arasındaki davanın, (İstanbul 5. Asliye Ticaret Mahkemesi)nce görülerek mahkeme ilamında belirtilen gerekçelere binaen verilen 5.5.1986 tarih ve 86-396 sayılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davacı ve karşı davalı vekili tarafından istenmiş olmakla; dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği konuşulup, düşünüldü:
KARAR : 1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı ve karşılık davalı vekilinin aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2 - Dava dilekçesinde, davalıların oturmakta oldukları mesken için sözleşme gereğince ödenmesi kararlaştırılan kira bedeli ile inşaatın teslimi gereken sürede ikmal edilmemesinden dolayı yine sözleşmede öngörülen gecikme cezasının ödetilmesi talep edilmiştir. Ancak kira süresi bakımından 31.3.1981 tarihine kadar ki tazminat istendiği halde, ifaya eklenen cezanın 15.4.1979 tarihinde dava inşaatın iş sahibine fiilen teslimi ve onun yararlanması halinde iskan ruhsatının alınmaması keyfiyetine veya teslimin ispatına yönelik şekil şartına dayanılarak eserin teslim edilemediğini ileri sürmek objektif iyiniyet ile bağdaşamaz.
O halde mahkemece yapılacak iş kira bedelinin 31.3.1981 tarihine kadar istenmiş olmasının nedeni üzerinde durulmak, şayet eser bu tarihte teslim edilmiş ise ifaya eklenen cezanın bu tarihe kadar olan kısmının ödetilmesine karar vermek, bu mümkün olmadığı takdirde taraflar istiçvap edilerek fiili teslim tarihini saptamak ve geçikme cezasının buna göre hesap edilerek, sonucuna uygun bir karar vermek olmalıdır.
3 - Dava kalemleri arasında manevi tazminat istemi mevcut olup mahkemece takdir ve hükmedilmiştir. Ne var ki Bk.nun 49. maddede yer alan manevi tazminata hükmedilmek için her şeyden önce kişisel hakların zedelenmiş olması gerekir. Olayda davalılar yönünden eksik iş bedelinin ödetilmesine karar verilmiş, kira tazminatları kaale alınmıştır. Esasen sonucu bakımından maddi haklara ilişkin uyuşmazlığın anılan maddedeki manevi haklara etkinliği, özellikle MK.nun 24. maddesinde düzenlenen kişisel hakların ihlali sözkonusu değildir. Bu itibarla manevi tazminat isteminin reddine karar verilmesi gerekirken tahsili yolunda hüküm kurulması yanlıştır.
SONUÇ : Yukarda birinci bentte açıklanan nedenlerlne davacı ve karşılık davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine ikinci ve üçüncü bentte yazılı nedenlerden dolayı hükmün davacı ve karşılık davalı yararına (BOZULMASINA), 5000 TL. duruşma vekillik ücretinin davalı ve karşılık davacılardan alınarak davacı ve karşılık davalıya verilmesine, ödediği temyiz peşin harcın istek halinde temyiz eden davacı ve karşı davalıya iadesine, 14.5.1987 gününde oybirliğiyle karar verildi.