 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
E: 1986/768
K: 1986/1327
T: 06.03.1986
DAVA : Taraflar arasındaki muarazanın önlenmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Davacı, dava konusu Edirne Belediyesi oto terminalinin 15 no'lu yazıhanesinin davalı tarafından 1.1.1982 tarihinde Belediyeden kiralandığını, davalı temsilcisi (H.E.) ile 17.1.1983 tarihinde yaptıkları ortaklık sözleşmesiyle 15 no'lu yazıhanenin ortak kullanımı hususunda anlaşmalarına rağmen davalının yazıhanenin kullanılmasına mani olduğunu davacı araçlarına bilet kestirmediğine ve araçların yazıhaneye ait perondan kalkışını engellediğini ve sözleşmeye uymadığını ileri sürerek, 15 no'lu yazıhaneden yararlanmasına karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket, dava konusu sözleşmede sadece şirket ortaklarından (H.E.)'nin imzası bulunduğunu, diğer ortakların imzalarının da gerektiğini, sözleşmenin şirketi bağlamadığını, ayrıca Belediyenin, davacının aynı yazıhaneyi kullanmasına kira sözleşmesine göre izin vermediğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir. Hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davalı şirketçe dosyada mübrez 1.12.1975 günlü kararın 8 inci maddesinin (b) bendine göre, üçüncü şahıslara karşı şirketi temsile müşterek imzaları ile (A.E.) ve (B.B.) yetkilidirler. Taraflar arasında kurulan 17.5.1983 günlü yazıhane ortaklık sözleşmesi davalı şirket adına yalnız (A.E.) tarafından imzalanmıştır. Şirket kararı ile şirketin temsili birlikte hareket etmek üzere iki ortağa verildiğinden, bunlardan (A.E.)'nin tek başına yaptığı sözleşme ile şirketin bağlı olduğu kabul edilemez. Ne var ki olayda davalı şirket, ortaklık sözleşmesinin imzasından sonra anlaşma gereğini yerine getirmek üzere ilgili Belediye Başkanlığına başvurmak ve davacıya gönderdiği 18.10.1983 günlü ihtarnamede ortaklığı kabul etmek suretiyle (A.E.) tarafından yapılan ortaklık sözleşmesine sonradan icazet vermiş ve böylece sözleşme taraflar için bağlayıcı duruma gelmiştir. Bu nedenle davalı sonradan aleyhine açılan davada ortaklık sözleşmesinin kendisini ilzam etmediğini öne süremez.
Mahkeme, davayı davalı şirket ile Belediye arasındaki kira sözleşmesinin özel şartlarındaki davalının kiralanan yazıhaneyi başkasına devredemiyeceğine ilişkin hükme dayanarak red etmiştir. 17.5.1983 günlü ortaklık sözleşmesine göre olayda yazıhanenin devri değil, ortak kullanımı söz konusudur. nitekim davalı ortağı (A.E.)'nin 9.6.1983 günlü dilekçesi ve tarafların birlikte 10.6.1983 günlü dilekçeleri ile ortaklığı belediyeye bildirmelerinden sonra Belediye Başkanlığının davalı şirkete gönderdiği 10.6.1983 günlü cevap yazısında, davalının yönetmelik ve sözleşmeye uyması kaydıyla adi ortaklık kurmasına bir engel olmadığı bildirilmiştir. Belediye Başkanlığı aynı görüşü Edirne Valilik makamına gönderdiği 23.9.1983 günlü yazıda da teyit etmiştir. Şu halde bu yazışmalardan Belediye'nin taraflar arasındaki ortaklığa karşı, kira sözleşmesinin özel şartlarının 2 nci maddesi ve kiralama şartnamesinin 5 inci maddesi hükümlerine dayanan bir itirazı olmadığı anlaşılmaktadır. Ancak Belediye davalı şirket adına vekili (H.G.) tarafından yapılan otobüslerin hareket saatleri ile ilgili başvuruya verdiği 17.6.1983 günlü cevapta, Edirne Belediyesi Zabıta Yönetmeliği'nin 142 nci maddesi gereğince Belediyeye karşı sorumlu davalı (D.) Turizm Şirketi görüldüğünden (G.) firması adı altında otobüs işletilmiyeceği nedeniyle talebi ret etmiştir. Fakat Belediyenin dayandığı Belediye zabıta yönetmeliğinin 142 nci maddesinin 4 ve 5 inci fıkraları, Edirne Bölge İdare Mahkemesinin 1983/227 esas, 1984/222 karar ve 19.6.1984 günlü kararı ile iptal edilmiş ve karar davalının temyizi üzerine Danıştay 8. Dairesince onanmak suretiyle kesinleşmiştir. Mahkemece, açıklanan bu yönler gözönünde tutulmadan yazılı gerekçe ile davanın reddi yasaya aykırıdır ve bozma nedenidir.
SONUÇ : Kararın yukarıda açıklanan nedenlerle davacı yararına BOZULMASINA, 6.3.1986 gününde oybirliğiyle karar verildi.