DAVA : Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün davacı avukatınca duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :

KARAR : Davacı, 1973 yılında 1/2 hisse oranında ortak olarak davalı ile MAN marka 1963 model bir otobüs satın aldıklarını, 1975 yılına kadar ortak olarak çalıştırdıklarını, 1975 yılında bu otobüsü kamyona çevirdiklerini, Yunak Asliye Hukuk Mahkemesinin 1980/21 esas, 1983/293 karar sayılı dosyada belirtildiği gibi davalının, kendisini kamyonda hak sahibi yapmadığını ve kendi başına çalıştırdığını, bu kamyon ortaklığı ile ilgili ihtilafın 1980 yılına kadar sürdüğünü, davalının yarı hisseye ve gelirdeki yarı hisseyi vermeyince adı geçen dosya ile fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile 200.000 TL. üzerinden kamyondaki hissesinden dolayı dava açılıp bu miktar üzerinden karara bağlandığını, bu davada ihtilafın çıktığı 1980 yılında kamyonun değerinin 1.500.000 TL. olarak tesbit edildiğini, tahsile karar verilen 200.000 TL. nın yarı hisse olan 750.000 TL. den mahsubu ile 550.000 TL. alacağı kaldığını ileri sürerek 1975 - 1980 yılları kar payından mütevellit 227.500 TL. ve kamyondaki payı 550.000 lira olmak üzere toplam 777.500 TL.'nın dava tarihinden itibaren yasal faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Birleştirilen Yunak asliye Hukuk Mahkemesinin 1985/35 esas sayılı dava ile gelir payından bakiye 747.500 TL.'nın yasal faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.

Davalı, davacının 1975 yılından sonra dava konusu kamyonla bir ilgisi olmadığını, davanın reddini savunmuştur. Mahkemece, kanıtlanmadığından davanın reddine karar verilmiş, karar davacı vekilince temyiz edilmiştir.

Başlangıçta davacının ve davalının otobüste ortak oldukları davalının kabulü ve taraflar arasında daha önce görülmüş olan Yunak Asliye Hukuk Mahkemesinin 1980/218 esas sayılı dava dosyasında verilen karar ile sabittir. Mahkeme kararında da belirtildiği gibi, uyuşmazlık ortaklığın ne zaman sona erdiği konusundadır. Davacı 1973-1977 tarihleri arasında otobüsü ortak olarak çalıştırdıklarını, 1977 yılında davalının otobüsü kamyona çevrittiğini ve kendi hakkını tanımadığını iddia etmiştir. Davalı ise, ortaklığın karşılıklı anlaşma ile 1975 yılında son bulduğunu, davacıya payını para ve hizmet olarak ödediğini öne sürmüştür. Otobüste ortak olarak olduğu uyuşmazlık konusu olmadığına göre, bu ortaklığın fesih ve tasfiye edildiği ve davacı yapının kendisine ödendiğini öne süren davalının, bu iddiasını ispat etmesi gerekir. Olayda ortaklığın son bulması ve tarihi konusunda ispat yükü davalınındır. Davalı bu savunmasını yasal delillerle ispat etmek zorundadır. Gerekiyorsa bu konuda davacıya yemin teklif edebilir. Mahkemece bu yönden yapılacak tahkikat sonucunda ortaklığın 1975 yılında son bulduğu kanıtlanamadığı takdirde, ortaklığın kamyon işinde de devam ettiği kabul edilmeli ve dava edilen süreye ilişkin ortaklık karı bilirkişi aracılığıyla belirlenmeli ve davacının kar'dan alacağının ve evvelce almış olduğu 200.000 TL gözetilmek suretiyle kamyon değerinden kendisine ispat edecek sermaye yapının istekle sınırlı olarak ödetilmesine karar verilmelidir. Açıklanan bu yönler gözetilmeden davanın reddi yasaya aykırıdır ve bozma nedenidir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın davacı yararına BOZULMASINA, 3.6.1986 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972