 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1986/185
K: 1986/86
T: 21.02.1986
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Ticaret Mahkemesince verilen 7.10.1985 tarih ve 562-557 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili; müvekkilinin ortağı olduğu davalı kollektif şirketteki payını diğer davalılara devrederek şirketten ayrıldığını ancak diğer sözleşme ile belirlenen hak ve alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek şimdilik 2.819.998 liranın 31.3.1981 temerrüt tarihinden itibaren % 36 faiziyle birlikte davalılardan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili cevabında davacının ortaklık payını aldığını, % 36 faiz istenemeyeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak 649.588.70 liranın 31.3.1981 tarihinden 19.12.1984 tarihine kadar % 10, bu tarihten itibaren % 30 faiziyle birlikte davalılardan tahsiline, fazla istemin reddine karar verilmiştir..
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine.
2 - Yasal temerrüt faizi % 10 olduğu halde davacı, dava dilekçesinde gecikme faizi olarak % 36 faiz isteğine göre ve HUMK.nun 75. maddesi gereğince yasaları uygulamak yargıca düşen bir görev olmakla talebe uygun yasa maddesini bulup uygulamak da yargıca ait bulunduğundan davacının TTK.nun 1461/2. maddesine dayandığının kabulü ile dava tarihinde ödeme yerindeki iskonto faizine göre davacının talebi aşılmamak kaydıyla bu iskonto faizi üzerinden faize hükmetmek gerekirken, yazılı olduğu şekilde bu oranda faizin reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Yukarıda 1 nolu bentte gösterilen nedenle davacının sair temyiz itirazlarının reddine, 2 nolu bentte gösterilen nedenle hükmün davacı yararına BOZULMASINA, 21.2.1986 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.