 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
10. Hukuk Dairesi
E: 1986/6875
K: 1986/7110
T: 25.12.1986
DAVA : Davacı, 1.4.1956 - 2.5.1957 tarihleri arasında 125.- lira,
3.5.1957 - 2.7.1958 tarihleri arasında 175.- lira ve 2.8.1960 - 1.6.1961
tarihleri arasında da 300.- lira brüt aylıkla sigortalı işçi niteliğinde çalıştığının tespitiyle, 506 sayılı Kanun'un 79. maddesine göre primlerinin işverenden alınarak bu hizmetlerinin diğer sigortalı hizmetleriyle birleştirilmesine karar verilmesini istemiştir. Mahkeme, davanın reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve tetkik hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi:
KARAR : Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanunu'nun 79/V. maddesi hükümleri yasanın tümüyle birlikte 1.3.1965 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Anılan fıkra hükmüne göre bu tür tespit davalarının hizmetin geçtiği yılın sonunda başlayarak 5 yıl içerisinde açılması gereği ana kuralı oluşturmaktadır. Yoksa, hükmü her ne kadar anılan tarihte yürürlüğe girmiş ise de hak düşürücü sürenin uygulanması yönünden, yukarıda anılan ana ilke doğrultusunda sürenin sigortalı yararına yorumlanması ve bunun sonucu olarak da, 1965 yılı sonundan başlatılmasının sosyal güvenlik ilkelerine uygun düşeceği ortadadır. Bu nedenle ve davacı 11.5.1970 tarihinde yeniden aynı işyerinde işe girdiğine göre 5 yıllık sürenin dolmadığını kabul etmek gerekir. Mahkemece anılan, doğrultuda yorum yapılarak işin esasına girilip, varılacak sonuç uyarınca karar verilmek gerekirken, bu konuda yasa hükmüne ve Yargıtay uygulamalarına da tamamen ters biçimde hak düşürücü sürenin başlangıcının işten ayrılma tarihi olarak kabulü ve giderek zamanaşımı yönünde davanın reddine karar verilmesi isabetsiz olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine,25.12.1986 gününde oybirliğiyle karar verildi.