DAVA : Davacı, iş kazasında yaralanan sigortalı işçiler için yapılan harcamalar üzerine uğranılan Kurum zararının rücuan ödetilmesini istemiştir. Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.

Hüküm, davacı ve davalılardan Devlet Su İşleri Genel Mürdürlüğü avukatlarınca temyiz edilmesi üzerine; temyiz isteklerinin süresinde oluduğu anlaşıldıktan ve tetkik hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi:

KARAR : 1- Dosyadaki yazılarla, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre tarafların sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.

2- Davada, davalılardan işveren durumunda bulunan Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü'ne ait kamyonun fren tertibatının arızalı oluduğu, işçilerin üstü açık bulunan bu kamyona bindirilip işyerine götürülürken söz konusu arıza nedeniyle kamyonun devrildiği, sigortalı işçilerin yararlandığı, Kurum'un sigortalılara yapılan yardımları rücuan davalılardan istediği görülmektedir.

Arızasız ve insan taşınmasına elverişli araç temin etmeyen işverene kusur izafesinde bir isabetsizlik mevcut değilse de, sırf üstü açık kamyona binmiş olmaları nedeniyle sigortalıları da kusurlu saymak yerinde değildir. Zira , kıtı kıtına geçinen ve hayatlarını el emeği ile sürdürmek zorunda bulunan bu sigortalıların kamyona binmeyip işverene gitmekten kaçınmaları durumu, işlerine son vermeyi gerekli kılabilir. Özellikle, işsiz kalma korkusunun işçi üzerinde yaratacağı ekonomik, sosyal ve psikolojik çöküntü gözönünde tutulduğunda sözü edilen kamyona binmemelerini beklemek yaşam deneyimlerine ve hayatın olağan akışına ters düşer. Açıklanan bu nedenlerle olayda yararlanan sigortalıların müterafik kusurlu görülmeleri isabetli değildir. Öbür yadan, gerek hazırlık tahkikatında ve gerekse ceza mahkemesinde alınan bilirkişi raporlarıyla hükme dayanak kılınan rapor arasındaki çelişkinin giderilmemiş olması dahi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.

3- Bu tür davalarda faize, masraflar yönünden (geçici işgörüşemezlik ödeneği de masrafa dahildir) sarf ve ödeme tarihinden itibaren hükmedilmesi gerekirken dava tarihinden itibaren karar verilmiş bulunması isabetli değildir.

4- 3239 sayılı Kanun'un 96. maddesinin (A) bendinin ikinci fıkrası hükmü gereğince 492 sayılı Harçlar Kanunu'na ekli "1 Sayılı Tarife"de yazılı harç nisbetlerinin Bakanlar Kurulu Kararı'yla %10'a kadar indirilebileceği hükme bağlanmış olup, anılan Yasa'ya göre verilen 20.12.1985 tarih ve 1985/10177 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı'yla her türlü tazminat davalarından alınacak harç nisbeti %10'a indirilmiş bulunmasına rağmen, davalılardan DSİ'nin bu nisbeti aşar biçimde harçla sorumlu tutulması usul ve yasaya aykırıdır.

O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.

SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,

temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 9.9.1986 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972