 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1985/480
K: 1986/354
T: 04.04.1986
DAVA : Taraflar arasında "tescil" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; (İZMİR) Asliye 2. Hukuk Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 29.4.1983 gün ve 3-294 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 13. Hukuk Dairesinin 7.3.1984 gün ve 976/1683 sayılı ilamı: (... Mahkeme, gösterilen tanıkların ifadelerine dayanarak taraflar arasındaki iş ortaklığının tasfiyesi sonunda telefonun davacıya verildiğini kabul etmek suretiyle telefonun davacıya geçtiğinin tesbitine ve davalının telefon üzerinde bir hakkı bulunmadığına karar vermiştir. Ne var ki miktar itibariye iddianın tanıkla isbatı mümkün olmadığı gibi, davada tanık dinlenmesi konusunda davacının usule uygun bir muvafakatı da mevcut değildir. Bu nedenle mahkemenin kararına tanık sözlerini esas alması yasaya uygun bulunmamaktadır.
Davacı iddiasını isbat edecek başkaca delil ibraz edemediğine göre davalıya bir yemin teklifine hakkı bulunmaktadır. Mahkemece davacıya bu hakkı hatırlattırılarak hasıl olacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, yazılı biçimde istek doğrultusunda karar verilmiş olması bozmayı gerektirir...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen özel daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi Usul ve Yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının özel daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA 4.4.1986 gününde oyçokluğuyla karar verildi.