DAVA : Taraflar arasındaki "takibe itiraz" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Balıkesir İcra Tetkik Merciince davanın reddine dair verilen 21.3.1984 gün ve 55-63 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 12. Hukuk Dairesinin 13.6.1984 gün ve 5431-7577 sayılı ilamıyle; (..Borçlu hakkında 23.3.1980 tarihinde takip yapılmış, 3.4.1980 tarihinde ödeme emri tebliğ edilerek takip kesinleşmiştir. Bu tarihten itibaren alacaklı tarafından takip ihmal edilip 29.1.1984 tarihinde yenilenmiştir. Borçlunun itirazı takibin kesinleşmesinden sonraki devrede zaman aşımı ve itfaya taalluk etmektedir. İİK.'nun 71 inci maddesine göre bu itirazın süreye tabi olmadığı düşünülmeden, TTK.'nun 661 ve 662 nci maddelerine göre 3 aylık zaman aşımının tahakkuk ettiği nazara alınmadan itirazın süre yönünden red olunması isabetsizdir..)gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

Temyiz Eden : Davacı (borçlu) vekili

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü :

KARAR : Görüşmelerde direnme kararında sözü edilen süre açısından (itirazın süreye bağlı olup olmadığı) iki görüş ileri sürülmüştür.

Bir görüşe göre, takibin kesinleşmesinden sonraki devrede oluşan zamanaşımına ilişkin itiraz, İİK.'nun 71/1 inci maddesinde düzenlenen itfa ve imhal itirazı gibi bir süreye bağlı değildir. Zamanaşımı itirazının aynı maddenin ikinci fıkrasında ayrıca düzenlenmiş olması, bu itirazın bir süreye bağlı tutulmasından değil, tamamen ispat özelliğinden ileri gelen bir ayırımın sonucudur. Olayda, zamanaşımı gerçekleştiğine ve geçerli bir biçimde de ileri sürüldüğüne göre, itirazın süreye tabii olmadığı halde merciice süre yönünden reddolunması isabetsizdir.

Diğer görüşe göre ise; zamanaşımı itirazının itfa ve imhalden ayrı olarak 71 inci maddenin ikinci fıkrasında düzenlenmesi ve aynı yasanın 33/a maddesine atıfta bulunulması, bu itirazın bir süreye tabii tutulduğunu gösterir. Bu süre, İİK.'nun 33/a maddesinde belirtilen ve alacaklıya, zamanaşımının gerçekleşmediğini isbat zamnında genel mahkemede dava açmak için tanınan yedi günlük süredir. Olayda, zamanaşımı itirazı borçlu tarafından yedi günlük süre içerisinde yapıldığına göre, itirazın merciice süre yönünden reddolunması isabetsizdir.

Bu görüşlerden ilki itirazın süreye tabii olmaması nedeniyle zamanaşımının dikkate alınması gereğini benimseyen Özel Daire bozma gerekçesinin benimsemekte, diğeri ise itirazın süreye tabii olduğu ancak itiraz süresinin geçirilmemiş olması nedeniyle zamanaşımının dikkate alınması gereğini benimsemektedir. Bu durum karşısında hangi gerekçe benimsenirse benimsensin, zamanaşımının gerçekleşip gerçekleşmediği yönünün incelenmesi icabedecektir. Olayda TTK.'nun 661 ve 662 nci maddelerinde öngörülen üç yıllık zamanaşımı gerçekleşmiştir ve bu itiraz borçlu tarafından geçerli bir şekilde mercii yönünde ileri sürülmüştür.

O halde; merciin, zamanaşımı itirazını kabul ederek, takibin iptaline karar vermesi gerekirken, yasaya uygun düşmeyen gerekçelerle önceki kararda direnmesi usul ve yasaya aykırıdır. Direnme kararı, bu nedenle bozulmalıdır. SONUÇ : Davacı (borçlu) vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının yukarıda gösterilen nedenlerden dolayı HUMK.'nun 429 uncu maddesi gereğince BOZULMASINA, 7.3.1986 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972