Adam öldürmekten sanık Cavit'in mahkumiyetine dair, Kastamonu Ağır Ceza Mahkemesi'nden verilen 25.10.1984 gün ve 92-114 sayılı hüküm sanık ve müdahil vekillerinin temyizleri üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesi'nce incelenerek bozulup yerine geri çevrilmiştir.

İlk hükümde direnmeye ilişkin aynı mahkemeden verilen 6.6.1985 gün ve 58 - 54 sayılı son hükmün Yargıtay'ca incelenmesi müdahil Mustafa ve sanık tarafından süresinde verilen dilekçeyle istenilmiş koşulu da yerine getirilmiş olduğundan dosya C.Başsavcılığı'nın hükmün bozulması istemini bildiren 14.8.1985 gün ve 1 - 2710 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulu'nca okundu, gereği konuşulup düşünüldü :

KARAR : Adam öldürmek suçundan sanık Cavit'in maktulü kastın aşılması suretiyle öldürdüğü ancak maktulün memur olarak kabulü mümkün görülmediğinden ve bu şekilde müsnet suç işlediği sübuta erdiğinden eylemine uyan TCK.nun 448, 452/1, 251, 59, 59, 31 ve 33. maddeleri gereğince 8 sene 10 ay 20 gün ağır hapis cezası ve fer'i cezalarla tecziyesine sanık hakkında hem iddianame ile hem de lüzumu muhakeme kararı ile aynı suçtan ötürü mükerrer dava açılmış bulunduğundan CMUK.nun 253. maddesi uyarınca mükerrer açılan davanın reddine ilişkin hükmü, Özel Daire :

Maktul 657 Sayılı kanun gereğince Devlet Memuru ve Azdavay Sağlık Merkezi'nde hizmetli olup, olay gecesi nöbetçi iken, görevli hemşirenin sanık ile arkadaşlarının içkili olmaları nedeni ile sağlık merkezine alınmaması için emir verdiği bu emir gereğince maktulün sanık ve arkadaşlarını sağlık merkezine almadığı ve olay günü vazifeye başlayan sanığın maktülu çağırarak, "Niçin sağlık merkezine almadığını" sorması üzerine emir gereğince almadığını söylemesiyle sanığın hiddetlenerek yumrukla vurarak yere düşürdüğü maktulün beyin kanaması sonucu öldüğü, dosya içeriği ile sabittir.

Bu durumda;

A - Sanık, vazifesi sırasında suçu işlediğine göre, Memurin Muhakematı Kanunu gereğince İlçe İdare Heyeti'nden geçmeden hükümlülüğüne karar verilmesi,

B - Maktul 657 Sayılı Kanun gereğince memur sıfatını aldığı ve sanığın maktulü görevi yapmasından dolayı öldürdüğüne göre TCK.nun 450/11. maddesi delaletiyle TCK.nun 452/1. maddesinden ceza tayini gerekirken yazılı maddelerden ceza verilmesi isabetsizliğinden bozmuş;

Yerel Mahkeme ise;

Sağlık merkezinde sağlık memuru olan sanığın görevli arkadaşları ile yemek yiyip içki içtikten sonra gece yarısını geçgin bir saatte sağlık merkezine gelip içeri girmek istemesi üzerine aynı yerde müstahdem olan maktulün gerek, sanığın gerekse diğerlerinin içkili olmaları nedeniyle bu duruma içerleyen ve sinirlenen sanık, ertesi gün maktulü çağırtarak müessir fiil kastıyla kafasına yumruk atmış, yere düşen mağdur beyin kanamasından ölmüştür.

Gece vakti içkili vaziyette yatmak için içeriye girmek isteyen sanık ve arkadaşlarına kapının açılmaması sağlık merkezinin iç disiplini ve huzuru açısından 1. derecede kapıda nöbetçi olan müstahdemin görevi ve sorumluluğu altındadır. Öte yandan bu olay nöbetçi hemşireye aksettirilmiş olup, nöbetçi hemşirenin kesin talimatı üzerine kapı açılmamıştır. Durumun böyle olduğu nöbetçi hemşire Aynur ve hemşireler Sevim, Ceylan'ın yeminli beyanları ile sabittir. Ertesi günü maktul sanık tarafından çağrılmış ve olayın hesabı kendisinden sorulmuştur. Maktul de cevaben sadece "kendisinin emir kulu olduğunu, talimatı yerine getirdiğini" söyleyerek sanığa karşı herhangi bir saygısız hareketi, davranışı ve sözleri olmamıştır. Bu durum gerek sanığın savunmasından gerekse olay anında yanlarında bulunan tanık İzzet'in yeminli beyanlarından anlaşılmaktadır. Olayda haksız tahrikin tesiri altında suç işlendiği de kabul edilemez.

TCK.nun 450/11. maddesinde; "Devlet Memuru" tabiri kullanıldığına göre, mağdurun bu sıfatı haiz olup olmadığının TCK.nun 279. maddesine göre tesbiti gerekir.

Anılan maddenin 1. fıkrası hükmünce memur sayılmak için, asli gayenin "Yasama - Yürütme - Yargılama" görevleri ile ilgili olması şart koşulmuş, devlete dahil bir müeseseye bağlı olmak, görülen işin "kamu görevi" olmasına karine sayılmış, fakat bunun dışında "kamu görevlileri" bulunabileceği açıklanmıştır. Kanunumuz kamu hizmetlerini yeni geniş anlamda memur kavramını da ayrıca kabul ederek bunları 279. maddenin 2. fıkrasında tarif etmiştir. Kanun bu suretle "memur" ile "kamu hizmetlisi"ni ayırmış 1. tarifinde "kamu görevi" kavramı, ikincide "kamu hizmetlisi" kavramı esas alınmıştır. Bu ayırımlar dolayısıyla kanunun bazı hükümlerinde sadece "memur" terimi bazılarında ise memur ile birlikte "kamu hizmetlisi" terimi kullanılmıştır. ( TCK.202, 203,206,208, 210 ) Bütün bu kavramların ışığı altında kamu görevlisi yani devlet memuru ile kamu hizmetlisi kavramlarının birbirine karıştırılmaması gereklidir. Ancak kamu görevi yapan kimse 450. maddenin 11. bendi bakımından Devlet Memuru sayılabilir. Özel Daire bozma kararında gösterildiği üzere mağdurun salt 657 sayılı yasaya tabi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972