DAVA: (H.A.) ile 1- T.C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı 2-Tek-Gıda İş Sendikası Genel Başkanlıı adına avukat (A) ve (Z.D.) aralarında yetki uyuşmazlıı hakkında Gaziantep İş Mahkemesinden verilen (...) hüküm, davacı avukatınca temyiz edilmiş olmakla, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR: Davacı işveren 30.3.1984 tarihi itibariyle kendi işyerine davalı Tek Gıda İş Sendikasının Toplu İş Sözleşmesi yapmak üzere çoğunluğa sahip olduğuna dair Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığının 6.7.1981 tarihli yazısını 10.7.1984 tarihinde tebliğ ettiğini, oysa bu sendikanın üye fişlerinde noksanlıklar ve yanlışlıklar bulunduğu, üye işçilerin çağrı tarihinden çok önce istifa suretiyle işten ve sendikadan ayrıldıkları sebebiyle geçerli çoğunluğu bulunmadığını ileri sürerek, 18.7.1984 tarihinde Bölge Çalışma Müdürlüğüne kaydettirdiği dilekçesiyle aynı tarihte mahkemeye başvurmuştur.

Mahkeme, itirazı 2822 sayılı Yasanın 15. maddesinde öngörülen 6 iş günlük sürenin geçirilmiş olduğundan bahisle reddetmiştir.

Gerçekten 2822 sayılı Yasanın yetkiye itirazı düzenleyen 15. maddesinde aynı yasanın 13. maddesi uyarınca Toplu İş Sözleşmesi yapmak üzere başvuran davalı sendikanın çoğunluğu haiz olduğuna dair tesbit yazısnı alan işçi veya işveren sendikaları veya sendika üyesi olmayan işverenin 6 iş günü içinde işyerinin bağlı olduğu Bölge Çalışma Müdürlüğünün bulunduğu yerdeki iş davalarına bakmakla görevli mahkemeye başvurarak itiraz edeceği hükme bağlanmıştır.

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığının davalı sendikanın çağrı tarihine göre davacının işyerinde çoğunluğu bulunduğuna dair 6.7.1984 tarihli yazısının işverene 10.7.1984 tarihinde tebliğ edildiği ve bunu karşı itiraz dilekçesinin Bölge Çalışma Müdürlüğüne 18.7.1984 tarihinde kaydı yaptırılarak aynı gün mahkemeye verildiği anlaşılmaktadır. Tebliği 10.8.1984 gününde yapıldığı itiraz dilekçesinde de açıkça belirlenmiş olup esasen iş bu tarihler uyuşmazlık dışında kalmaktadır. Uyuşmazlık tebliğ tarihi ile mahkemeye başvuru tarihi arasında 6 iş günlük süresini geçip geçmediği noktasında toplanmaktadır. Toplu Sözleşme düzeninin, çalışma ilişkilerinde ve iş hayatında barış ve huzurun sağlanmasında çok önemli etkilerini düşünen yasa koyucu, bu konudaki itirazların ve uyuşmazlıkların ivedilikle yapılmasını ve çözümlenmesini amaçlamıştır. 2822 sayılı yasada ayrıca bu tür işlemler için belli bir iş günü süresi konmak suretiyle amaçlanan ivedilik kuralı belirginleştirilmek istenmiştir.

Ne var ki, genel süre kavramından ayrı ve özel nitelik taşıyan iş günü kavramı yasada tanımlanmamıştır. Ancak iş günü deyimiyle genelde hafta tatili ve genel tatil ve ulusal bayram tatilleri dışında kalan çalışma yapılan günlerin belirtilmek istendiği açık olmamakla beraber, bu tatil günlerinin memleketimizde değişik uygulaması tereddütlere yol açmıştır. Örneğin resmi dairelerde ve bankalarda haftanın Pazar günü dışında Cumartesi günleri ve diğer dini ve mili bayram günlerinde çalışma yapılmadığı, tatil yapıldığı halde bunlar dışındaki birçok işyerlerinde bu günlerde çalışma yapılmaktadır. Böyle olunca tereddütleri gidermek için Yasanın genel amacına uygun ve fakat uygulamanın gereksinimlerini karşılayacak biçimde bir yoruma gitmek zorunluluğu ortaya çıkmaktadır. Esasen hiç bir hukuk kuralı uygulandığı ortamdan ve o ortamın koşullarından soyutlanarak yorumlanamaz.

O halde, 2822 sayılı kanundaki iş günü kavramını yapılacak işin muhatabına göre değerlendirmek ve o yerde o işlemin yapılabildiği gün olarak anlamak gerekecektir. Tanınan sürenin gerek sonu ve gerekse süre içinde kalan tatil günlerinin de aynı esas ve anlamda düşünülmesi ve örneğin resmi makamlara yapılacak başvurularda Cumartesi günlerinin iş gününden sayılmaması icap eder. Hukuk Genel Kurulunun 16.6.1978 gün ve 1978/252-669 sayılı kararı da aynı görüşle oluşturulmuştur.

Olayımızda 10.7.1984 tarihinde yapılan tebligat üzerine 18.7.1984 tarihinde Bölge Çalışma Müdürlüğüne kayıt ve aynı gün mahkemeye yapılan başvuru az önce açıklanan esaslara göre 6 iş günlük süre içinde kaldığından uyuşmazlığın özünün incelenmesi gerekirken reddedilmesinde isabet görülmemiştir.

Yasadaki tebliğ tarihinden itibaren deyimi bu konudaki öğreti de yerleşmiş uygulamalar nedeniyle tebliği takip eden iş günü olarak kabul edilmiştir.

SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebeplerle BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde ilgilisine iadesine 22.1.1985 gününde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972