 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1985/2971
K: 1985/5867
T: 28.05.1985
DAVA : Davacı, ihbar tazminatı, fazla çalışma parası ve ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme davayı reddetmiştir. Hüküm, süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : İş Kanunu uygulamasında çalışma ilişkisinin daha doğrusu hizmet akti ilişkisinin kurulması yazılı şekle tabi değildir. İşverenin veya işveren vekilinin muvafakatı ile işçinin işyerinde çalışması ile de hizmet akdi ilişkisi kurulmuş olur. İş Kanununun 9. maddede sözü edilen yazılı şart bir geçerlilik şartı değil isabet koşuludur. Bu husus aynı maddenin 1 nci fıkrasından sonra gelen 2 nci fıkrasındaki yapılan düzenleme ile de doğrulanmaktadır.
Öte yandan Şube Müdürü davacının çalıştığı şubede asıl işveren namına hareket eden, işin ve işyerinin yönetiminde görev alan bir kimse olması nedeniyle işveren vekili durumundadır. İş Kanununun 1 nci maddesinde bu tanımlamayı yapan hükümden soraki gelen hükmünde belirtildiği gibi işveren vekilinin bu sıfatla yaptığı işlerden doğrudan doğruya asıl işveren olarak bankanın sorumlu olması gerekir. Davacının asgari ücretten çalıştığı süreye göre ücretinin hesab edilip ödenen düşüldükten sonra bakiyesine hükmedilmelidir.
Davacı fazla çalışma yaptığını da ileri sürmüştür. Bu durumdada taraf delilleri toplanarak sonucuna göre karar verilmelidir. İhbar tazminatı isteğininden aynı şekilde incelenip değerlendirilmesi gerekir.
SONUÇ : Temyiz edilen kararın ylukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, 28.5.1985 gününde oybirliğiyle karar verildi.