Taraflar arasında kadastro tespitinden doğan dava sonunda verilen hükmün Yargıtay'ca incelenmesi istenilmekle; temyiz isteğinin kanuni süresinde olduğu anlaşıldı, tetkik raporu ve dosyadaki belgeler okundu, iş incelendi, gereği görüşüldü:

Kadastro sırasında 488 parsel sayılı 137000 metrekare yüzölçümündeki taşınmaz Musa tarafından 1953 yılından sonra imar ve ihya edilerek zeytinlik haline getirildiğinden sözedilerek Hazine adına tespit edilmiştir. Orman idaresi ile Musa'nın itirazı üzerine tapulama komisyonunca yetkisizlik kararı verilerek tutanak ve ekleri kadastro mahkemesine devredilmiştir. Mahkemece davaların reddine, nizalı taşınmazın krokide (A) ve (B) harfleri ile gösterilen bölümlerinin Hazine adına tapuya tesciline, ancak (A) harfi ile gösterilen bölümü yönünden davacı Musa yararına Tapulama Kanununun 37/1 -2. maddesi hükümlerinin uygulanmasına karar verilmiş; hüküm, davacı orman idaresi ile diğer davacı Musa tarafından temyiz edilmiştir.

1- Dava konusu taşınmazın Devlet ormanı veya orman toprağı sayılan yerlerden olmadığı, Devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan yerlerden iken, davacı Musa tarafından ihya olunarak tarım toprağı haline getirildiği mahkemece yapılan keşif ve uygulama, dinlenen yerel bilirkişi ve tanık sözleri, uzman bilirkişinin gerekçeli raporu, toplanıp doğru olarak değerlendirilen sair delillerle saptanmıştır. Bu nedenlerle ve hükümde gösterilen diğer gerekçelere göre davacı orman idaresmin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile aleyhindeki hükmün (ONANMASINA), 10 lira onama ilam harcının hükmü temyiz eden davacı orman idaresinden alınmasına,

2- Davacı Musa'nın temyizine gelince; tespit 25.8.1977 gününe yapılmıştır. Mahkemece. dava konusu taşınmazın öncesinin Devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan yerlerden olduğu, tespit gününe göre bu nitelikteki yerlerin kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği ile iktisabına yasal olanak bulunmadığı gerekçe gösterilerek davasının reddine karar verilmiştir. Hüküm gününde yürürlükte bulunan 766 sayılı Yasanın 37 ve 1617 sayılı Yasanın 20. maddesi hükmünce bu nitelikteki yerlerin ihya yolu ile iktisabı olanaksızdır. Ne varki, hüküm gününden sonra yürürlüğe giren 3402 sayılı Kadastro Kanunu ile 766 sayılı Tapulama Yasası ve 1617 sayılı Yasanın 20. maddesi yürürlükten kaldırılmıştır. 3402 sayılı Yasanın geçici 4. maddesinde, iş bu yasa hükümlerinin derdest davalarda da uygulanacağı vurgulanmıştır. 3402 sayılı Yasanın 17. maddesi hükmü ile aynı yasanın 14. maddesinde yazılı koşulların gerçekleşmesi halinde Devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan ve kamuya tahsis edilmeyen yerlerin ihya ve kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği ile iktisabına olanak sağlanmıştır. Davacının lehine olan iş bu yasa hükümlerinden yararlanması gerekir. 0 halde, 3402 sayılı Yasanın 17. maddesinde yazılı ayrık halin bulunup bulunmadığı araştırılmalı, ondan sonra toplanan ihya ve zilyetlik delilleri birlikte değerlendirilerek 3402 sayılı Kadastro Kanununun 14 ve 17. maddesinde yazılı koşulların davacı yararına gerçekleştiğinin saptanması halinde davanın kabulüne karar verilmelidir. Davacı Musa'nın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden kabulü ile hükmün (BOZULMASINA), 12.4.1989 gününle oybirliği ile karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972