 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1985/3439
K: 1985/4907
T: 16.04.1985
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, ihtiyaç nedeniyle kiralananın boşaltılması isteğine ilişkindir. Mahkemece süresinde açılmadığı kabul edilerek davanın reddine karar verilmiş ve hüküm davacı vekili tarafından temyiz olunmuştur.
Davacı Vakıflar İdaresi, davalı ile yapılan kira sözleşmesinin 2912 sayılı kanunla sona erdiğini ve bu suretle taraflar arasındaki aktin 1.5.1984 tarihinde nihayetlendiğini ve kiralananın Vakıflar Genel Müdürlüğü'nün teklifi ve Devlet Bakanlığı'nın 19.3.1984 tarihli tasdiki ile 6760 sayılı Kanunun 16. maddesi hükmünce lojman statüsüne alındığını ve burada görevli personelin oturacağını ve bu nedenlede kiralanana ihtiyacının olduğunu ileri sürerek kiralananın boşaltılmasını istemiştir.Davalı ise 6570 sayılı Yasaya geçici olarak madde ekleyen 2912 sayılı Kanunun kira miktarlarını tesbit yönünden kira sözleşmelerini sona erdirdiğini, yasanın getiriliş amacının uzun süredir artırılmayan vakıf kiralarının günün emsallerine uygun bir hale getirilmesi olduğunu ve kanunun tayin ettiği süre içerisinde kira bedeli için teklif yapılmaması halinde aktin bozulmayacağını ve bu nedenle davanın eski kira sözleşmesinin bitim tarihine göre açılmasını savunmuştur.
Mahkemece savunmaya uygun olarak 2912 sayılı Kanunun kira parası yönünden bir düzenleme getirdiği ve kira akti iki taraflı akit olup tek taraflı değerlendirilemeyeceği gerekçesi ile davanın reddine karar vermiştir.
6570 sayılı Taşınmaz Kiraları Hakkındaki Kanuna bir geçici madde ekleyen 2912 sayılı kanunun geçici maddesinin ilk fıkrasında sayılan kurumların yaptıkları kira sözleşmelerinin bu kanunun yürürlük tarihinden itibaren altı ay sonra, sona erdiği açıklıkla belirtilmiştir. Kanunun amacı şüphesizki uzun süredir arttırılmayan kurum kiralarının günün emsallerine uygun hale getirilmesi için bu akitlerin sona erdirilmesidir. Bu fıkrada kurumların yaptığı akitler herhangi bir şarta bağlı olmaksızın sona erdirilmiş ve maddenin 2. ve 3. fıkralarında kiranın günün emsallerine ne şekilde uygun hale getirileceği belirtilmiştir. Bu nedenle taraflar arasındaki kira sözleşmesinin 2912 sayılı kanun hükümlerine kanunun yayımını takip eden aybaşından itibaren altı aylık sürenin dolduğu 1.5.1984 tarihinde sona erdiği kabul edilmek gerekir. Bu nedenle 18.5.1984 tarihli dava dilekçesi ile açılan dava süresindedir. Mahkemenin aksini kabul ile kira akdinin iki taraflı akit olduğu ve tek taraflı değiştirilemiyeceği gerekçesi yerinde değildir. Akit bir kanun hükmü ile sona erdirildiğinden akdin sona erdirilmesi hususunda iradelerinin belirlenmesine gerek yoktur. Bu cihetler gözönünde tutulmadan yazılı şekilde red kararı verilmesi usul ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, 16.4.1985 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.