 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1985/11124
K: 1985/12320
T: 14.11.1985
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan boşaltma davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, temerrüt nedeniyle kiralananın tahliyesi ve 60.000 lira kira alacağının tahsili isteğine ilişkindir. Mahkeme davayı red etmiş, hükmü davacıyı temyiz etmiştir.
Davacı, 60.000 lira kira bedelini davalının ihtara rağmen ödemediğini, iddia ile temerrüt nedeniyle kiralananın tahliyesini ve 60.000 lira kira alacağının tahsilini istemiştir. Davalı davetiye tebliğine rağmen gelmediğinden duruşma gıyabında yürütülmüştür. Davalı memuriyetinin nakli nedeniyle duruşmanın devamı sırasında kiralananı tahliye etmiştir. 3.5.1985 günlü oturumda davacı, davalıya (11) aylık kira bedeli tutarı 60.000 lira alacağı alamadığı, bu parayı davalının ödemiş bulunduğu yolunda yemin teklif etmiştir. Davalı da tevcih edilen yemini eda etmiş, bunun üzerine mahkeme davayı red etmiştir.
Mahkemenin, duruşma sırasında kiralanan tahliye edildiğine göre, tahliye konusu kalmadığından bu hususta , karar ittihazına yer olmadığı şeklinde hüküm tesis etmesi gerekirken, tahliye talebini de kapsar şekilde davanın reddine karar verilmesi doğru değildir. Yine HUMK.nun 344. maddesi uyarınca yemin teklifi ispat yükü kendisine ait olan taraf için söz konusudur. Olayımızda istenen kira bedellerinin ödendiği ispat davalıya düşer. Davacının ödenmediğinin ispat etmesi söz konusu değildir. Zira menfiin (olumsuzun) ispatı düşünülemez. Davacı ispat yükü kendisine ait olmadığı halde davalıya yemin teklifinde bulunmuştur. Bu yemin teklifi usulsüz olduğundan davacıyı bağlamaz. Hal böyle olunca davalının eda ettiği yemin de geçersiz olduğundan dava için kesin delil kabul edilemez. Bu cihet nazara alınarak ödendiği ispat edilmeyen kira alacağının tahsiline karar verilmesi gerekirken, aksi görüş ve düşünceyle reddi usul ve yasaya aykırı olduğundan hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 14.11.1985 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.