 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
4. Hukuk Dairesi
E: 1985/4796
K: 1985/7709
T: 03.10.1985
DAVA : Taraflar arasındaki madi ve manevi tazminat davası nedeniyle yapılan yargılama sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı toplam 1.8882.676,62 lira maddi ve manevi tazminatın olay tarihinden itibaren faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacılara payları oranında ödenmesine, fazla istemlerin reddine ilişkin hükmün, süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşuldu:
KARAR : Davacıların işçi olan yakını (H.Ç.), davalı kurumun Ankara Hastanesinde tedavi edilmekte iken asansör boşluğuna düşerek ölmüştür. Dava dilekçesinde bu olaydan ötürü maddi ve manevi tazminat istenilmektedir. Davanın kısmen kabulüne dair karar taraflarca temyiz edilmiştir.
4792 sayılı Sosyal Sigortalar Kurumu Kanunu'nu 1. maddesi hükmüne göre bu kanun ile özel hukuk hükümlerine tabi olan davalı Kurum, iş hayatında türlü hallere karşı ilgili sigorta kanunu hükümlerini uygulamak üzere kurulmuştur. 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanunu'nun 1. maddesi hükmüne göre ise davalı Kurum hastalık halinde bu kanunda yazılı şartlarla sosyal sigortalar yardımları sağlamakla yükümlüdür. Hastalık, iş kazası ve meslek (hastalığı) ile ilgili olması ile sağlık yardımı yapılması gerekmektedir. (madde 32) Hastalık yardımından yararlanacak olanlar Kuruma bağlı Sağlık müesseselerinde muayene ve tedavi olurlar (madde 118). Kurum Sağlık Yardımlarını yapabilmek için hastane ve benzeri müesselere yapıp işletecektir (madde 123).
Görülüyorki davalı Kurumun işçilere karşı olan bu borcu 506 sayılı Kanunda düzenlenmiştir. Öte yandan yani Kanunun 134. maddesi hükmüne Sosyal Sigortalar Kanununun uygulanmasından doğan uyuşmazlıkların iş mahkemesinde görülmesi gerekmektedir. 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunununun 1. maddesinin (B) bendi uyarınca da Kurum ile sigortalılar veya yerine kaim olan hak sahipleri arasındaki uyuşmazlıklardan doğan davalara bakmaya iş mahkemesi görevlidir.
Davaya konu olan olayda ölen işçi gözünden ameliyat olmak üzere davalı Kurumun Ankara Hastanesinde yatarak tedavi görmekte idi. O günkü sağlık durumuna göre gözleri iyi görmüyordu. Buna rağmen bir alış veriş için hastane kantinine yalnız olarak gitmiş ve dönüşünde asansöre binmek isterken boşluğuna düşmüştür. Şu hale göre hastane idaresi kendisinin ihtiyaçlarını yeterince sağlamamış ve gözü görmediği halde yanına refakatçi de vermemiştir. bütün bu nedenlerle görülmekte olan dava kurumun kanundan doğan borcuna ilişkin bulunmaktadır. O halde davaya bakmaya iş mahkemesi görevli olduğundan dava dilekçesinin görev yönünden reddine karar verilmek gerekirken işin esasının incelenmiş olması belirtilen yasa hükümlerine ayırıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın gösterilen nedenlerle taraflar yararına BOZULMASINA 3.10.1985 gününde oyçokluğuyla karar verildi.