 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
E: 1985/4092
K: 1985/3733
T: 25.04.1985
DAVA : Efrada suimuamelede bulunmak suçundan sanık Ahmet'in TCK.nun 245; 647 sayılı Kanunun 4. maddeleri uyarınca 9000 lira ağır para cezası ile cezalandırılmasına ve bir yıl memuriyetten men'ine dair, (Kaş Asliye Ceza Mahkemesi)'nce ittihaz olunan ve Yargıtay'ca onanmak suretiyle kesinleşen 4.5.1983 gün ve E. 1982/70, K.1983/106 sayılı ilamdaki memuriyetten men cezasının infazında tereddüde düşüldüğünden bahisle, bu konuda CMUK.nun 402. maddesi uyarınca bir karar verilmesinin Cumhuriyet Savcılığı'nca talep edilmesi üzerine, aynı mahkemece ittihaz olunan ve memuriyetten men cezasının infazına mütedair bulunan 25.10.1984 gün ve E. 1982/70, K. 1983/106 sayılı ek karara vaki itiraz nedeniyle mercii sıfatıyla Elmalı Ağır Ceza Mahkemesi'nce ittihaz olunan ve itirazın reddi ile memuriyetten men cezasının aynen infazına mütedair verilip kesinleşen 25.3.1985 günlü karar aleyhine Adalet Bakanlığı'ndan verilen 5.4.1985 gün ve 24787 sayılı yazılı emre binaen bu işe ait dava evrakı C. Başsavcılığı'ndan 18.4.1985 gün ve 379 sayılı ihbarname ile daireye gönderilmekle incelendi. Mezkur ihbarnamede;
KARAR : Sanığın suç konusu olan memuriyettinden emekliye ayrılmış olduğu ve 647 sayılı Kanun şumulüne giren memur sıfatını da haiz bulunmadığı nazara alınmaksızın yazılı şekilde karar ittihazında isabet görülmemiş olduğundan CMUK.nun 343. maddesi uyarınca mezkur kararın bozulması lüzumu ihbar olunmuştur.
Yazılı emre dayanan tebliğname münderecatında Elmalı Ağır Ceza Mahkemesi'nce ittihaz olunan ve itirazın reddi ile memuriyetten men cezasının aynen infazına mütedair bulunan 25.3.1985 gün ve 1985/49-49 Müt. sayılı kararın CMUK.nun 342. maddesi gereğince bozulması istenilmişsede;
SONUÇ : Bir memurun ceza mahkumiyetinden sonra her ne suretle olursa olsun memuriyetten ayrılmasının memuriyetten men cezasının kaldırılmasını gerektirmeyeceği, iş bu cezanın zamanaşımı süresi içerisinde yeni bir memuriyete girdiği takdirde infazının gerekeceği cihetle yazılı emre dayanan tebliğnamedeki düşüncenin REDDİNE, 25.4.1985 gününde oybirliğiyle karar verildi.