 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
E: 1985/3746
K: 1985/3991
T: 30.05.1985
DAVA : Dava dilekçesinde davalı tarafından 2.720.250 lira çıplak kira 558.000 lira yakıt gideri olmak üzere toplam 3.278.250 lira aylık kira parasının 1.5.1984 gününden başlayarak aylık 138.105 lira çıplak kira 118.917 lira yakıt parasının ilavesi ile toplam 257.022. lira olarak tesbiti istenilmiştir. Mahkemece 1.5.1984 gününden başlayarak 668.519 lira çıplak kira 178.576 lira yakıt gideri olmak üzere toplam 1.846.895 lira olarak tesbiti cihetine gidilmiş, hüküm taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi çinde olduğu anlaşıldıktan sonra; dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
KARAR : Duruşmada ileri sürülmeyen hususlar temyiz incelemesinde dikkate alınmaz.
6570 sayılı Kanuna, 2912 sayılı Kanunla eklenen ve 3012 sayılı kanunla değiştirilen geçici madde hükümleri uyarınca rayiç ve emsale uygun olarak kira bedelinin tesbiti konusunda bilirkişilerce düzenlenen üç raporda birbirinden değişik sonuçlara varılmış, kira parasının saptanması hususundaki ölçüler ve ilkeler üzerinde görüş birliği sağlanamamış ve belli bir kira parası üzerinde de anlaşmaya varılmamış olması hususları kiralanan yer için emsal ve rayice uygun bir kira parasının tesbitinin mümkün bulunmadığını ortaya çıkardığına göre, mahkemece taşınmazın Emlak Vergisi Kanunu uyarınca saptanan ölçüler ve birim fiyatları doğrultusunda belirlenen arsa dahil binanın asgari beyan değeri esas alınarak adil ve hakkaniyete uygun bir kira parasının saptanması yoluna başvurulmasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bilirkişiler mahallinde inceleme yaparak kiralanan yerin niteliklerini saptamışlardır.
Mahkemece, tarafların iddia ve savunmaları, delilleri ve üç ayrı bilirkişi heyetinin düzenlediği raporlar, davacıdan istenen kira parası miktarı, hep birlikte incelenerek hak ve nesafet dikkate alınmak suretiyle aşırı olmayan bir kira parası saptanmıştır.
SONUÇ : Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usule ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, ve 42.400 lira fazla alınan harcın istek halinde davacıya iadesine, 30.5.1985 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.