 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
1. Ceza Dairesi
E: 1985/3296
K: 1985/3701
T: 30.10.1985
DAVA : Ali'yi bıçakla yaralamaktan sanık olup, mükerrir bulunan Levent'in yapılan yargılanması sonunda; hükümlülüğüne ve şoför ehliyetnamesinin geçici olarak geri alınmasına ilişkin, (Kartal Ağır Ceza Mahkemesi)'nden verilen 10.5.1985 gün ve 228/68 sayılı hükmün Yargıtay'ca incelenmesi sanık ile müdahil tarafından istenilmiş, şartı yerine getirilmiş olduğundan dava dosyası Cumhuriyet Başsavcılığı'ndan tebliğname ile Dairemize gönderilmekle incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi:
KARAR : Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, cezayı azaltıcı bir sebep bulunmadığı takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma nedeni dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın cezanın teşdiden verilmesinin yersizliğine, tahrikin bulunduğuna değinen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine. Ancak :
1 - Müdahil, arkadaşları ile birlikte kahvede oyun oynarlarken sanığın geldiği, müdahilin ve arkadaşlarının selam verdiği ve sonra müdahile "seninle görüşeceğim" dediği, müdahilin de "seninle görüşecek bir şeyim yok" demesi üzerine kızarak kahveden çıkıp manavdan namlu uzunluğu 13.5. cm. olan bıcağın alarak kahveye gelip, müdahilin arkasından bıçağı kaldırıp, saplamak isterken tanık Salim'in sanığa "ne yapıyorsun?" demesi üzerine mağdur müdahilin kendisini kenara atması ve eli ile müdahale etmesi üzerine sağ hemitoraks 12 kot ön yüzden yaraladığı, tanıkların müdahalesi üzerine ikinci darbeyi yapamadığı dosya içeriği ile sabittir.
Bu durumda sanığın öldürmeğe elverişli olan bıçağı manavdan alıp kahveye gelerek, mağdurun hayati bölgesini hedef alarak saplamak isterken, tanığın ikazı ve mağdurun kenara çekilmesi ile hafif şekilde yaralanması ve sanığn ikinci hamleyi yapmak isterken tanıkların mani olmalarına göre sanıkta öldürme kastının mevcudiyeti açık olup TCK.nun 448, 62. maddelerden ceza tayini gerekli iken, suç vasfında yanılgıya düşülerek yaralamaktan hüküm kurulması,
2 - Kabule göre de, hükümden sonra yürürlüğe giren 2918 sayılı Kanunun 119. maddesi gereğince ehliyetnamenin geri alınması hususunda yeniden bir karar verilmemesi yasaya aykırı ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Sanık ve müdahilin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün tebliğnamedeki düşünceye kısmen uygun olarak BOZULMASINA, yasal gereği olmadan yatırılan depo paralarının geri verilmesine, 30.10.1985 günü oybirliğiyle karar verildi.