 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1985/243
K: 1985/916
T: 19.03.1985
DAVA : Taraflar arasındaki davanın (Ankara 13. Asliye Hukuk hakimliği)'nce görülerek mahkeme ilamından belirtilen gerekçelere binaen verilen 11.9.1984 tarih ve 457 - 459 sayılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki taraflar vekillerince istenmiş olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili 18.7.1983 tarihli dava dilekçesi ile Ankara 15. Noterliği'nin 22.8.1980 tarih 21875 sayılı sözleşmenin 11. maddesine ek 22.8.1980 tarihli mukavelede yazılı (12) oniki milyon lira ceza şartının tahsilini istemiş, davalı vekili de 4.8.1983 günlü cevap dilekçesinde yazılı sebeblerle davanın reddini savunmuştur.
22.8.1980 gün 21875 sayılı düzenleme gayrimenkul satış vaadi ve inşaat sözleşmesinin 11. maddesinde yazılı (3) üç milyon lira ceza şartının davalıdan alınarak davacıya verilmesine, davacının fazlaya ait isteğinin reddine dair karar taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Davacı ile davalı arasındaki Ankara 15. Noterliği'nin 22.8.1980 gün yevmiye no: 21875 sayılı düzenleme gayrimenkul satış vaadi ve inşaat sözleşmesi 1512 sayılı Noterlik Kanununun 60/3. maddesinde yazılı biçime uygun surette tanzim edilmiş olması sebebiyle geçerli sonuçlar doğurur.
Davacı arsa sahibi sözleşmede yazılı tekmil vecibelerinin kusursuz yerine getirdiği halde davalı müteahhidin yüklendiği inşaat taahhüdünü ve buna ilişkin ön işlemleri; parsellerin tevhit, plan ve projelerin tastiki işlemlerini yapmadığı gibi inşaata da hiç başlamadığı, bir faaliyetin görülmediği keşif, bilirkişi kurulunun raporu, Dosyadaki belgeler ve delillerden anlaşılmıştır. Mahkeme kararının dayandığı deliller ve gerektirici sebepler karşısında davalının temyiz itirazları yerinde değildir.
22.8.1980 gün 21875 sayılı sözleşmenin 11. maddesinde kabul edilen "... kısaca akde muhalefet edilmesi halinde yekdiğerine (3) üç milyon lira şartı ceza ödemeyi kabul ve taahhüt ederler." Hükmü BK.nun 158. maddesinde yazılı bir cezai şarttır. Cezai şart asıl borcun fer'idir. Ona bağlı olmakla beraber ayrı bir edim niteliği taşır. Taraflar 22.8.1980 gün 21875 sayılı sözleşmeden sonra bir araya gelerek Ankara 15. Noterliğinde düzenlenen 22.8.1980 gün 21875 sayılı sözleşmenin 11. maddesine ek 22.8.1980 tarihli mukavele imzalamışlardır. Ek mukavele adi şekilde yapılmıştır. Bu mukavele ile de cezai şart (12) on iki milyon liraya çıkarılmıştır.
BK.nun 12. maddesince yazılı olması lazım olan bir akdin tadili dahi yazılı olmak lazımdır. Şu kadar ki bu akdi nakz ve tadil etmeyen mütemmim ve fer'i şartlar bu hükümden müstesna tutulmuştur. Buna mukabil borcun muhtevasını genişleten veya kanuni şekle bağlı olarak yapılmış sözleşmede mevcut herhangi bir kaydı kaldıran ya da değiştiren, akitten doğan borçları ağırlaştıran anlaşmalar için şekil zorunluğu kesindir. 1512 sayılı Noterlik Kanununun 60/3 maddesinde yazılı şekilde uygun olarak yapılmayan 22.8.1980 tarihli adi ek mukavele geçersizdir (Borçlar Hukukunun Umumi Kısmı, Cilt 1 - 2, Andreas von Tuhr, sahife 238 - 239 ve Borçlar Hukuku - 4. Bası Prof. Dr. Selahattin Sulhi Tekinay sahife 129 - 130 ve Dr. H. Becker - Dr. Bülent Olcay Tercümesi sahife : 61 - 62). Adi şekilde ek mukavele ile getirilen değişiklik esas akdi tehlikeye düşürecek nitelikte olup batıldır. 22.8.1980 gün yevmiye no: 21875 sayı ile Ankara 15. Noterliği'nde düzenlenen sözleşmenin 11. maddesinde kabul edilen (3) üç milyon lira dışında kalan cezai şartın mahkemece reddedilmiş olması doğrudur.
Tarafların bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun görülen karar onanmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan sebeplerle mahalli mahkeme kararının (ONANMASINA), 6500 lira duruşma vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya, 6500 lira duruşma vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazla alınan temyiz peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 19.3.1985 gününde oybirliğiyle karar verildi.