 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
14. Hukuk Dairesi
E:1985/5101
K:1986/1875
T:24.03.1986
* YAYLA-MERA
* ELATMANIN ÖNLENMESİ
ÖZET : Mahalle ve mezraların tüzel kişiliği olmadığından, köye ait yayla veya meralardan tüm köy halkının yararlanma hakkı vardır. Bu amaçla çadır kurulması veya yayla evi yapılmış olması yaylaya tecavüz. olarak nitelendirilemez.
(442 s. Köy K m. 6)
(2644 s. Tapu K m. 16)
(766 s. Tapulama K m. 35)
Davacılar vekili tarafından, davalı Küreyişli Sarıkaya Köyü Muhtarlığı aleyhine 11.7.1980 gününde verilen dilekçe ile yayla ve meraya müdahalenin meni istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 14.3.1985 günlü hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek, gereği düşünüldü:
Davacılar Küreyşli Sarıkaya Köyü halkından bulunmalarına rağmen, bu köye bağlı Reşo Mecrası'nda oturmaları nedeniyle dava konusu yayladan yararlanmalarına engel olunduğunu ileri sürerek eldeki davayı açmışlardır.
Dava konusu taşınmazın yayla olduğunda ve davacıların davalı köy halkından bulunduklarında taraflar arasında bir uyuşmazlık yoktur. Mahalle ve mecraların tüzel kişiliği olmadığından köye ait yayla ve meralardan tüm köy halkının yararlanma hakkı vardır. Yaylalar, köy veya belde halkının yaz aylarında hayvanları ile birlikte gidip bir süre kaldıkları, barındıkları yüksek yerlerdir. Bu amaçla çadır kurulması veya yayla evi yapılmış olması yaylaya tecavüz olarak nitelendirilemez. O halde; davacıların dava konusu Dumanlı Yaylası'ndan yararlanmalarına köy muhtarlığınca engel Olunduğu kabul edilerek bunun meni için verilen kararda bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Her ne kadar köy ihtiyar heyetince taşınmazın kiraya verildiğinden söz edilmiş ise de dosyaya ibraz edilen ihtiyar heyeti kararlarında 1.978 ve 1979 yılları için kiraya verildiği yazılı olup davanın açıldığı 1980 yılı için böyle bir karar. yoktur. Bu itibarla köy ihtiyar heyetinin idari nitelikteki kararının iptali söz konusu değildir. Bu yönlere ilişkin temyiz itirazları yersizdir.
5917 sayılı Kanuna göre valilikçe verilen men kararının mahkemece kaldırılması yolunda karar ittihazı doğru değilse de bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onarımsı uygun görülmüştür.
Sonuç : Açıklanan nedenlerle hüküm fıkrasının 2. parağrafının hükümden çıkarılmasına ve hükmün bu düzeltilmiş şekliyle (ONANMASINA), onama harcının temyiz edene yükletilmesine, 24.3. 1986 gününde oybirliği ile karar verildi.