 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
E: 1985/3634
K: 1985/4198
T: 12.06.1985
DAVA : Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne ve kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı avukatınca temyiz edilmesi üzerine; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı, noterde re'sen düzenlenen senetle davalıya 300.000 liraya satmayı vaad ettiği taşınmazın satış bedelinden en son taksit olan 40.000 liranın ödenmediğini, bunun için 915 lira protesto masrafı verdiğini, taksitlerden her hangi birinin zamanında ödenmemesi halinde 200.000 ceza şartının ödenmesini sözleşmede kararlaştırdıklarını ileri sürerek, 40.915 liranın tahsiline, çok az olan son taksit için 200.000 lira ceza şartının ödenmesini sözleşmede kararlaştırdıklarını ileri sürerek, 40.915 lira taksit parası ile 200.000 lira ceza şartının davalıdan alınmasını istemiştir.
Davalı, dava konusu edilen son taksidi, davacının kızı ile damadına elden verdiğini, ödediğine ilişkin bir belge de almadığını, bu nedenle davanın red edilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, 40.915 liranın tahsiline, çok az olan son taksit için 200.000 lira ceza şartının istenmesinin MK. nun 2. maddesi hükmü gereğince hakkın suistimal olacağından söz edilerek bu kalem isteğin reddine karar verilmiştir.
Taraflar arasındaki satış vaadi sözleşmesi esas ve şekil yönünden hukuken geçerli ve bağlayıcıdır. Sözleşmede bonolardan herhangi biri ödenmediği takdirde borçtan ayrı olarak 200.000 lira tazminat ödenmesi kararlaştırılmıştır. Mahkemece davalının 40.000 liralık son bonoyu vadesinde ödemediği kabul edilerek bu tutarın ödetilmesine hükmolunduğu anlaşılmaktadır. Davalının bir bonoyu vadesinde ödenmediği kanıtlandığına göre, sözleşmede kararlaştırılan 200.000 liranın ödenmesi koşulları gerçekleşmiştir. O halde davacı alacaklı olduğu miktarın dışında kararlaştırılan 200.000 lirayı istemeğe yetkilidir. Ne varki kararlaştırılan 200.000 lira tazminat ceza şartı mahiyetinde olduğundan mahkemenin BK. nun 161/son maddesi hükmü gereğince cezai şartın fahiş olup olmadığını tartışması ve fahiş gördüğü takdirde tenkis etmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden 200.000 lira hakkındaki isteğin tamamen red olunması yasaya uygun değildir ve bozma nedenidir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenle davacı yararına (BOZULMASINA), peşin harcın istek halinde iadesine, 12.6.1985 gününde oybirliğiyle karar verildi.