 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1985/6681
K: 1985/7428
T: 30.12.1985
DAVA : M.B. ile C.B. vs. arasında çıkan davadan dolayı Isparta As. Hukuk Hakimliğince verilen, 26.3.1985 gün ve 326/241 sayılı hükmü onayan dairenin 22.10.1985 gün ve 4256/5494 sayılı ilamı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, vekiledenin davalılardan Abdülkadir'e ait B.... Kollektif Şirketindeki hisselerini diğer davalı C. ile birlikte devir aldığını sonradan da C.'nin hissesini devir ettiğini ve böylece şirketin tüm hissesine davacının sahip olduğunu, bu hisselerin karşılığı mal ve senet olarak ödenmesine karşın davalıların muaraza yarattıklarını ileri sürerek, muarazanın meni ile hisse devirlerinin tesbit edilmesini istemiş, davanın reddine ilişkin karar Dairemizce onanmıştır.
Davacı vekili süresinde karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yukarıdaki açıklamalardan da anlaşılacağı üzere davacı vekili, vekil edenin, davalıların pay sahibi oldukları "B... Kollektif Şirketi'ndeki paylarını devir aldığını ve davalıların adı geçen şirkette payları kalmadığını ve bu nedenle davalıların muarazasının menini istemiştir. Davalılar, kollektif şirketteki paylarını devir etmediklerini, taraflar arasında daha önce cereyan eden bir davanın bulunduğu ve kesin hüküm olduğunu savunmuşlardır. Açıklanan bu duruma göre, taraflar arasındaki uyuşmazlık, daha önce taraflar arasında görülerek karara bağlanan davanın kesin hüküm olup olmadığında toplanmaktadır.
Davanın dayanağı bulunan ve mahkeme kararında da delil olarak incelenen Isparta Asliye Hukuk Mahkemesinin 1982/670 esas sayılı dava dosyasında şimdiki davanın davalısı C.B'nin davalılar M.B. ile A.B. aleyhine dava açarak "B.... İplik Fabrikası'nın mülkiyetinin 1/4 payının kendi adına tesbitini istemiş ve mahkemece de bu fabrikanın, B.... kollektif şirketine ait olmayıp, bu şirketin söz konusu fabrikayı çalıştırdığı, fabrikanın elektrik trafosu dahil 21 kalem büyük parçalarının 1/4 payının davacı C.B., 1/4 payının davalılar M.B. ve 2/4 payının A.B.'e aidiyetinin tesbitine karar verildiği ve bu kararın kesinleştiği anlaşılmıştır.
Bir uyuşmazlıkta kesin hükmün varlığının kabulü için; dava konusu, dava nedeni ve tarafların aynı olması gerekir (HUMK m. 237). Şimdiki davada davacı, B.... Kollektif Şirketinde daha önce payları bulunan davalılar C. ile A.B.'nin paylarını 9.1.1980 ve 11.4.1980 günü noterde yapılan ek sözleşmelerle devir aldığını ileri sürmüş ve buna ilişkin sözleşmeler ile şirket sözleşmelerinin değiştirilmesine ait ilanların bulunduğu Türkiye Ticaret Sicili Gazetesi'ni ibraz etmiştir. Bu belgelere göre, davalıların her ikisinin de adı geçen şirketteki paylarını noter senetleri ile devir ettiği ve bu devre ilişkin sözleşme değişikliklerinin ticaret siciline tescil edildiği gibi Türkiye Ticaret Sicili Gazetesi'nde ilan edildiği gözlenmiştir. Davalıların kesin hüküm itirazı olarak ileri sürdükleri 1982/670 esas sayılı dosyada, davanın konusunun "B..... İplik Fabrikası"ndaki bir kısım aletlerin Mülkiyetinin kime ait olduğu hususunun tesbiti bulunduğu ve şimdiki davanın konusu ise, fabrika değil, B.... Kollektif Şirketi ve bu şirketteki payların devir edilip edilmediği hususunun olduğu anlaşılmıştır. Bu duruma göre, her iki davanın konusunun aynı olmadığı ve dolayısıyla taraflar arasında kesin hüküm bulunmadığı sonucuna varılmıştır.
Mahkemece yapılacak iş; taraflar arasında kesin hüküm bulunmadığının kabulü ile işin esasına girilerek tarafların iddia ve savunmaları incelendikten sonra hasıl olacak sonuç çevresinde bir karar vermekten ibarettir. Açıklanan bu nedenlerle davacı vekilinin karar düzeltme isteminin kabulü ile mahkeme kararının bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin karar düzeltme isteminin kabulüne, Dairemizin, 22.10.1985 gün ve 4256/5494 sayılı onama kararının kaldırılmasına, mahkeme kararının belirtilen nedenlerle bozulmasına, 11.000 lira duruşma vekillik ücretinin davacı yararına takdiri ile davalılardan alınarak davacıya verilmesine ve ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 30.12.1985 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.