 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1985/4193
K: 1985/4031
T: 27.06.1985
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Ulubey Asliye Hukuk Hakimliğince verilen 11.12.1984 tarih ve 197-245 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalılar, (A.C.) vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacılardan (Y.Ş.) ve (A.Ö.), davalı (H.T.)'le arı taşımak üzere 75.000'er liradan toplam 150.000 TL.na anlaştıklarını, bu davalının belirttiği yöne kamyonları ile gittiklerinde, taşıma için anlaştıkları arıların başka kamyonlarla götürüldüğünü öğrenerek boş döndüklerini, anlaştıkları 150.000 TL.nın kendilerine ödenmediğini belirterek bu miktarın davalı (H.T.)'den tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmişlerdir. Bu davada davalı olan ve dava ile birleştirilen davada (H.T.)'ün diğer davalılar aleyhine aynı miktarın tahsili için dava açarak, davalıların talimatı üzerine diğer davacıların kamyonunu taşıma işi için 150.000 TL.'na tuttuğunu ve bu şekilde anlaşmalarına rağmen, davalıların diğer davacılar kamyonunu beklemeden, kamyonlar gitmesine rağmen ayrıldıklarını belirtmiş ve bu miktarın davalılardan tahsilini talep etmiştir.
Davalı ve davacı durumunda bulunan (H.T.), davacıların iddiasını doğrulayarak kabul etmiştir. Davalılardan (H.T.), davacı (H.)'in iddiasını doğrulayarak davayı kabul ettiğini bildirmiştir.
Diğer davalılar bulundukları bölgede asayişin bozuk olduğunu, bu nedenle davacılar kamyonlarının geleceğini bilmelerine rağmen beklemeyip başka kamyonla aralarını taşıttıklarını savunarak davanın reddini istemişlerdir.
Mahkemece, tarafların ibraz ettikleri belgeler toplanmış, taraf tanıkları dinlenilmiş ve tarafların beyanları da nazara alınarak tüm davacılar bakımından davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmü bir kısım davalılar vekili temyiz etmiştir.
Mahkemece davacılar (Y.Ş.) ve (A.Ö.), (H.T.) aleyhine açılan dava ile (H.T.) tarafından (A.)ve arkadaşları aleyhine açılan dava birleştirilerek görülmüştür. Ancak sonuçta mahkeme (Y.) ve (A.) tarafından açılan davada tek bir davalı varken ikinci davanın davalılarını da katarak tek bir dava dosyası varmışcasına hüküm tesis etmiştir.
Oysa iki davanın tarafları değişik olduğu gibi diğer yandan HUMK. 45 ve devam maddeleri gereğince ortada birleştirilmesi gerekli iki dava da mevcut değildir.
Bu durumda mahkemece HUMK. 426. maddesi gereğince davalıların ayrılarak ayrı ayrı görülmesi ve hüküm tesis edilmesi gerekmektedir. Mahkemenin bu yolda hareket etmeyip, ayrıca ilk davanın davalısı olmayan kişiler aleyhine de ilk dava nedeniyle hüküm tesis etmesi bozmayı gerektirmiştir.
Bozma nedenine göre sair temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine gerek görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarıda belirtilen nedenlerle mümeyyiz davalılar yararına hükmün BOZULMASINA, davalıların sair temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, 27.6.1985 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.