 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1985/3531
K: 1985/4770
T: 24.09.1985
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı İstanbul Asliye 6. Ticaret Mahkemesince verilen 20.2.1985 tarih ve 161-55 sayılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş olmakla duruşma için tayin edilen 23.9.1985 gününde davacı avukatı E.Y. ile davalı avukatı Y.T. gelip temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan ve hazır bulunan taraflar avukatları dinlendikten sonra vaktin darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması duruşmadan sonraya bırakılmıştı. Bu kerre dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, müvekkili ile davalı arasında 27.1.1983 tarihinde Cezayir'e un taşıma ile ilgili mukavele yapıldığını ve 3 gün 10 saat 20 dakikalık sürastarya borcu doğduğunu, mukaveleye göre müvekkilinin sürastarya ücreti olarak 1.591.439 lira alacağını ihtara rağmen ödenmediğini öne sürerek, bu miktarını fatura tarihinden itibaren % 36 faiziyle davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevabında, mukavelenin 23. maddesinde günlük yüklemenin 900 ton olarak belirtilmesine rağmen geminin vinçlerinin çok ağır olması, 4 posta yerine 3 posta tahsis edilmesi nedeniyle 480-500 ton yüklenebileceğinin 11.2.1983 günlü tutanakla tesbit edildiğini, bu durumda yükleme müddetinin yükleme kapasitesi oranında arttırılmasının mukavele şartından olduğunu ve sürastaryadan bahsedilemeyeceğini, iddianın bir an için doğru olduğu kabul edilse bile alacağın BK'nun m. 83 göre yüklemenin bittiği tarih olan 19.2.1983 tarihindeki 1 Amerikan Dolarının kuru üzerinden istenebileceğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece toplanan delillere, mukavele hükümleri ve bilirkişi raporuna dayanılarak 3 gün 10 saat 22 dakika sürastarya müddeti doğduğu ve fatura tarihi olan 7.3.1983 tarihide 1 Amerikan Dolarının karşılığı 195 liradan günlük 2400 Dolar sürastarya ücretine göre davacının 1.591.439 lira alacaklı olduğu sonucuna varılıp, bu miktarın dava tarihinden itibaren % 36 faiziyle davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün onanmasına, her iki taraf vekili de geldiğinden 11.000 lira duruşma vekillik ücretinin davalıdan alınıp davacıya verilmesine, aşağıda yazılı fazla alınan 10.000 lira temyiz ilam harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 24.9.1985 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.