 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1985/2084
K: 1985/2647
T: 02.05.1985
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara Asl. 1. Ticaret Mahkemesince verilen 21.1.1985 tarih ve 195-14 sayılı hükmün temyizen tetkiki taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Davacı vekili, yanlar arasındaki kredi sözleşmeleri uyarınca davalı tarafından yapılan takipler sonucunda müvekkilinin kredi sözleşmesine aykırı olarak fazladan faiz ve gider vergisi ödediğini ileri sürerek şimdilik (5.000.000) liranın davalıdan istirdatını talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevabında, sözleşmeler uyarınca faiz ve gider vergisi tahakkuk ettirildiğini, fazladan yapılmış bir tahsilat bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının fazladan ödediği (4.210.902) liranın dava tarihinden itibaren % 36 faiziyle birlikte davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiştir.
Kararı taraf vekilleri temyiz etmişlerdir.
1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2 - Davacı, kendisinden haksız olarak tahsil edilen meblağı tahsil tarihinden itibaren % 36 faiziyle birlikte geri alınmasını istemiş olup, olayda sebepsiz zenginleşme mevcut bulunması ve bu gibi hallerde talep mevcut olduğu takdirde sebepsiz zenginleşme tarihinden itibaren faize hükmedilmesi icabetmesine göre, mahkemece davalının temerrüde düşürülmediği gerekçesiyle dava tarihinden itibaren faize hükmedilmesi doğru görülmemiş, hükmün bu yönden bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda (1) nolu bentte gösterilen nedenle davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte gösterilen nedenle davacı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, 2.5.1985 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.