 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1984/558
K: 1986/254
T: 19.03.1986
DAVA : Taraflar arasındaki "tahliye davasından" dolayı yapılan yargılama sonununda; KARŞI YAKA Sulh Hukuk Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 23.1.1984 gün ve 1983/790 - 1984/51 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 6. Hukuk Dairesinin 30.3.1984 gün ve 1984/3807-4040 sayılı ilamiyle; (...Davacı kiralananı kısmen tadil ederek dükkan haline getireceğini ve oğlunun kiralananda baba mesleği olan yorgancılığı sürdüreceğini ileri sürerek kiralananın boşaltılmasını istemiştir. Davalı kiralananın mesken olduğunu ve iş yeri olarak kullanılmayacağını savunmuştur. Mahallinde yapılan keşifte davacının tadilat için proje tanzim ettirdiği ve bu projede cephedeki salon bölümünün dükkan haline getirileceği ve ortada bulunan iki oda ile aradaki bölme duvarının kaldırılması ile birleştirileceği ve arkada kalan üç odalık bölümde de davalının oturmasının mümkün olacağı tesbit olunmuştur. Bu durumda kiralananın tadilat yapılmadan yapılacak işde kullanılmıyacağı anlaşılmaktadır. (İhtiyaç iddiaları kiralananın hali hazır durumuyla kullanılması mümkün olan hallerde kabul edilmek gerekir.) Davacının kiralananın boşaltılmasını ihtiyaç nedeniyle değil tadil ve tamir nedeniyle açması icap eder. Bu cihet gözönünde tutulmadan yazılı şekilde kiralananın boşaltılmasına karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü :
KARAR : 6570 sayılı Gayrimenkul kiraları hakkında Kanunun 7/ç maddesi "gayrimenkulu yeniden inşa veya imar maksadıyla esaslı bir surette tamir, tevsi veya tadil için ve ameliye esnasında içinde ikamet veya iştigal mümkün olmadığı fennen anlaşıldığı takdirde kira akdinin hitamında kiralayanın tahliye davası açabileceğini öngörmüştür. Aynı Yasanın 15 inci maddesinin üçüncü fıkrası, aynen şu düzenlemeyi getirmiştir." Ç fıkrasına istinaden tahliye edildikten sonra imar palanına göre yeniden inşa veya esaslı şekilde tadil veya tevsi edilen gayrimenkuller yeni hali ile ve yeni kira bedeli ile bir mesken veya bir ticarethane yerini eski kiracının kiralamaya tercih hakkı vardır. Bu hakkın kiralayanın, yapacağı tebliğ tarihinden itibaren bir ay içinde kullanılması şarttır." Yasanın 7/ç ve 15 inci maddelerinin getirdiği hükümlerden de anlaşılacağı üzere burada öngörülen tahliye sebebi ihtiyaç iddiasına yer veren bir neden oluşturmamaktadır. Davada açık bir biçimde ihtiyaç iddiasına dayanılmış bulunmaktadır; ancak taşınmazın ihtiyacı cevap verebilmesinin tadilatı gerektirdiği de açıklanmıştır. İddiaya göre tadilat gerçekleştirildikten sonra taşınmaz ihtiyacı karşılayacaktır. Bu durum karşısında dava 6570 sayılı Yasanın 7/ç bendine dayanan bir tahliye davası olarak nitelendirilemeyeceğinden davacının 6570 sayılı Yasanın 7/ç maddesine dayanan bir dava açması zorunluluğundan söz edilemez. O halde mahalli mahkemenin direnmesi uygun bulunduğundan deliller ihtiyaç gönderilmelidir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlere göre temyiz incelemesi yapılmak üzere Dosyanın 6. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 19.3.1986 gününde oybirliği ile karar verildi.