 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1984/499
K: 1986/302
T: 26.03.1986
DAVA : Taraflar arasındaki "şikayet" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda, (İstanbul 4. İcra Mercii)nce davanın reddine dair verilen 8.2.1983 gün ve 1983/318-232 sayılı kararın incelenmesi davacı tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 12. Hukuk Dairesi'nin 12.5.1983 gün ve 1983/2225-3844 sayılı ilamıyla; (...16.11.1982 tarihli ilam ihtiyaç nedeniyle mecurun tahliyesini hüküm altına almıştır. Davacı alacaklı bu ilamı tahliye yönünden infaza koyduktan sonra 14.1.1983 tarihinde üçüncü kişiye satmış ve dükkan bu kişi adına tapuda tesçil görmüştür. Olay konusu tahliye ilamı niteliği itibariyle davacıya kişisel bir hak vermiştir. Bu hakkı kullanma durumunda iken davacı kiralayan bu yeri başkasına satmak suretiyle ilamın kapsamına giren ve hüküm altına alınmış tahliye yetkisinden ve isteğinden vazgeçmiş sayılmalıdır. Durumdaki hukuki değişiklik nedeniyle artık ihtiyaç nedenine dayanarak tahliye isteğinde bulunamaz. O halde şikayetin kabulü gerekirken, anlaşmazlığın çözümünün mahkemelik olduğundan bahisle verilen karar isabetsizdir..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Temyiz eden : Davacı vekili,
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Taşınmazı satın alan kişi, üçüncü kişi durumundadır. Kiralayan (davalı) tarafından 6570 sayılı Kanun'un 7. maddesi gereğince alınan ve kesinleşen ilama dayanarak infaz isteyemez ve bayiin özel hakkına yani ihtiyaç iddiasına dayanamaz. Ancak ayrı bir takip yapmak hakkına sahiptir. Şahsa bağlı bir hak söz konusu olduğu için kanuni halefiyetten de bahsedilemez. Bu itibarla direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının yukarıda yazılı nedenlerle HUMK.nun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine, 26.3.1986 günü ikinci görüşmede oyçokluğu ile karar verildi.