 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1984/359
K: 1986/107
T: 12.02.1986
DAVA : Taraflar arasındaki "mülkiyetin tesbiti" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Giresun Asliye 1. Hukuk Mahkemesi'nce davanın kabulüne dair verilen 3.11.1982 gün ve 120 - 388 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 11. Hukuk Dairesi'nin 23.5.1983 gün ve 2537 -3022 sayılı ilamı : (... Dava konusu otobüs Ziya Güneş, her nasılsa otobüsü yediemin Osman'dan alarak davacılara satmışlardır. Trafik kaydını da davacılar üzerine intikal ettirmişlerdir. Davacılar tamir edilmek üzere Bursa'daki bir atölyeye bıraktıkları otobüsü bu defa Giresun İcra Memurluğu'nun haciz işlemine dayanarak adlı soyadlı davalılar alıp götürmüşlerdir.
Saim Yılmaz'dan satın almak ve istihkak davasının kazanmak suretiyle Adalı soyadlı davalıların malik oldukları kesin bir vakıadır.
Olayda davacı Muhsin Dinç ve Hüseyin Yabukoğlu malik olup olmadıkları hususunun MK. 901. ve 902. maddelerine göre incelenmesi gerekir.
Davacılara satış yapan Ziya ve Fazlı Güneş emin sıfatı ile zilyed olmadıklarından (zira evvelki malik Adalılar bu kişilere otobüsü kendi iradeleri ile tevdi ve teslim etmiş değillerdir) bu kişilerden satın alan davacılar malik olmuş sayılmazlar. Trafik kaydına bakarak iyi niyetle satın almış olmaları dahi sonucu değiştirmez.
MK. 902. maddesi de Adalı soyadlı kişilerin otobüsü geri almalarına imkan vermemektedir. Davacılar otobüsü aleni müzayede pazar veya ona mümasil eşya satan bir tacirden satın almamışlardır. Sayılan yerlerden satın almış olsalar dahi satış bedeli iade edilmek şartı ile yine otobüsü evvelik malik Adalılara vermek zorundadırlar.
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü :
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre Hukuk Genel Kurulu'nca benimsenen Özel Daire Bozma kararına uyulmak gerekirken önceki karada direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı 12.2.1986 gününde BOZULMASINA, oybirliğiyle karar verildi.