DAVA : Zorla kız kaçırıp alıkoymak, ırza geçmeye tam teşebbüs suçlarından sanık Mehmet'in hükümlülüğüne dair (Denizli 2. Ağır Ceza Mahkemesi)'nden verilen 13.9.1983 gün ve 73-203 sayılı hüküm, sanık vekilinin temyizi üzerine Yargıtay 5. Ceza Dairesi'nce incelenerek bozulup yerine geri çevrilmiştir.

İlk hükümde direnmeye ilişkin aynı mahkemeden verilen 20.3.1984 gün ve 50-40 sayılı son hükmün Yargıtay'ca incelenmesi, sanık ve vekili tarafından süresinde verilen dilekçe ile istenilmiş, koşulu da yerine getirilmiş olduğundan, dosya C. Başsavcılığı'nın hükmün bozulması istemini bildiren 10.5.1984 gün ve 5/2399 sayılı hükmün bozulması istemini bildiren 10.5.1984 gün ve 5/2399 sayılı tebilğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle; Ceza Genel Kurulu'nca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : Zorla kız kaçırmak ve ırza geçmeye tam derecede kalkışmak suçundan sanık Mehmet'in TCK.nun 430/1, 55/3, 59/2, 414/2, 62, 418/2, 55/2, 59. maddeleri gereğine sonuç olarak, 5 yıl 17 ay 23 gün ağır hapis cezasıyla tecziyesine ilişkin hükmü, Özel Daire:

(Kaçırma suçundan kurulan hükmün onanmasına; zorla ırza geçmek suçuna ilişin temyize gelince:

Sanığın zorla kaçırdığı mağdurenin Kumluca Köyü Mer'asında zorla ırzına geçmeye tam derecede kalkıştığı, mağdurenin bu eylem sırasında mücadele etmesi, Hükümet Tabipliği'nin 1.6.1978 tarihli raporu, 13.9.1983 günlü oturumda bilirkişi olarak dinlenen doktorun beyanına dayanılmak suretiyle kabul edileek bu yolda uygulama yapılmıştır.

Oysa; Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 5.3.1979 gün ve 4/107 sayılı kararında da belirtildiği üzere, ırza geçmek kastıyla icrai hareketlere bağlanması yalnız başına teşebbüs hükmünün uygulanmasına yeterli bulunmadığı, açıklanabilir ve kabul edilebilir bir mani halin varlığının gerektiği, aksihalde olayımızdaki gibi mer'ada, tehna bir mahalde, bağırıp, çığırmaktan ibaret direnmenin ciddi bir engel olarak kabul edilemeyeceği, nitekim mağdurenin "ben bağırınca sanık üstelemedi" şeklindeki ifadesinin de bunu doğruladığı gözönüne alınarak, sanık yararına olan tasaddiye yer verilmek icap ederken, ırza geçmeye tam kalkışmaktan hüküm kurulması)isabetsizliğinden bozmuş, yerel mahkeme ise:

Doktrin ve tatbikatta ırz ve namusa tasaddi, mağdur üzerinde işlenen ve cinsel birleşme kasdı taşımayan davranışlar olarak kabul edilmektedir. Irza geçme suçu, ise failin cinsiyet organının mağdurun cinsel organlarından birine tam olarak ithali şeklinde tarif edilmektedir. Duhul tam olarak meydana gelmemiş ise, bunun nedenleri ve ırza geçme fiilinin tam veya eksik kalkışma dereceside veya tasaddi niteliğinde kalmış olup olmadığı yapılan soruşturmalar sonunda belirlenmektedir.

Mağdurenin ve sanığın beyanları, Hükümet Tabibi ve mütehassıs hekim tarafından düzenlenen mağdurenin kızlık zarı muayenesine ilişkin raporlarda "vagen duvarına varmayan kısmi bir yırtık, 10 gün içinde meydana gelmiş taze yırtık görüldüğü" denilmesi, mütehassıs hekimin duruşmadaki açıklamalarında "kızlık zarının tam anlamıyla bozulmasından bahsedilmesi mümkün olmamakla birlikte; hymen muayenesinde tesbit edilen arazın zorlama neticesi meydana geldiğini" belirtmesi de gözönünde tutulduğunda, mağdurenin tenasül uzvuna tazyik yaparak kızlık zarında çentik meydana getiren sanığın eyleminin ırza geçmeye tam teşebbüs derecesinde kaldığının kabulü gereklidir.

Sanığın mağdureyi iki gün yanında gezdirmesi, eyleminde devam etmemesi, oluşmuş bulunan ırza geçmeye tam teşebbüs suçunun vasfını değiştirmez, Özel Daire kararına mesnet yapılan, Ceza Genel Kurulu'nun 5.3.1979 tarihli kararının, şartları oluştuğu takdirde eksik teşebbüs derecesinde kalmış suçlara uygulanabileceği kanaatindeyiz. Oysa, olayımızda sanığın eylemi tam teşebbüs olarak kabul edilip değerlendirilmiştir) gerekçesiyle önceki hükmünde direnmiştir.

Görüldüğü gibi, Özel Daire, ile yerel mahkeme arasında sanığın ırza geçmek amacıyla icrai hareketlere başladığı hususunda herhangi bir uyuşmazlık bulunmamaktadır. Uyuşmazlık konusu olan husus: Sanığın gerçekleşen eylemini zorla ırza geçmeye tam kalkışma mı, yoksa zorla ırza tasiddi olarak mı kabul edilmesi gerektiği hususudur.

Hükümet doktoru ve mütehassıs hekimce düzenlenen raporlarda : (mağdurenin kızlık zarında vagen duvarına varmayan taze yırtık görüldüğü, bu yırtığın zorlama neticesi meydana geldiği)'nin belirtilmesi; mağdurenin C. Savcısı'na verdiği ifadede: (Sanık, çükünü apış arama dürtdü, ben bağırdım yaptırmadım), sanığınsa: (ç..... Aysel'i yapmak istedim, tam yapacağım sırada acı duymuş olacak ki bağırmaya başladı. Bende kendimi çektim, tam olarak Aysel'in ırzına geçmiş değilim. Bu şekilde Aysel ile oynarken ve üzerinde sürterken boşaldım) diyerek eylemin "direnme" ve "erken inzal" gibi sanığın elinde olmayan mani sebeplerle tamamlanamadığı açıklığa kavuşturmalarını; bozma kararına dayanak apılan Ceza Genel Kurulu'nun 5.3.1979 gün ve 43/107 sayılı kararında da, sonuç olarak: (Mağdurun anüste araz meydana getirecek biçimde vaki tazyik sonucu duyduğu acıyla feryat ve mukavemette bulunduğundan fiil tamamlanmamış ve eylem en lehe olarak tam kalkışma aşamasında kalmıştır) denilmesini gözönünde tutarak, dosya içeriğine ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde sanığın eylemini zorla ırza geçmeğe tam kalkışma olarak nitelendiren yerel mahkemenin kanaat ve takdirinde herhangi bir isabetsizlik görülemediğinden, sanık vekilinin temyiz itirazının reddi ile, usul ve yasaya uygun bulunan direnme hükmünün onanmasına karar verilmelidir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle, tebliğnamedeki isteme aykırı şekilde, yerel mahkeme direnme hükmünün ONANMASINA, depo parasının gelir yazılmasına, 9.7.1984 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972