 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1984/58
K: 1984/1044
T: 07.02.1984
DAVA: Davacı, fazla çalışma parasıyla, kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR: 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- 1475 sayılı İş Kanunu'nun 61 inci maddesine göre, genel olarak iş süresi haftada en çok 48 saattir. Bu süre haftada 6 işgünü çalışılan işyerlerde günde 8 saati geçmemek üzere düzenlenebilir. Buna göre 35 inci maddede de dikkate alındığında ve haftada 48 saatin üzerindeki çalışmalar fazla mesai sayılabilir. Öte yandan hizmet akitleri ve Toplu İş Sözleşmeleriyle günlük çalışma süresi 8 saatin altında olarak kararlaştırılabilir. Ancak kararlaştırılan süreden daha fazla bir çalışma varsa, günlük 8 saati geçmedikçe fazla mesai iddiasında bulunulamaz. Böyle bir durumda sadece normal ücret üzerinden talep hakkı doğar.
Davada söz konusu edilen Toplu İş sözleşmesinin ilgili maddesini iş süresinin bir saatlik yemek ve ara dinlenmesi dahil günde 8 saat olduğu yazılıdır. Buna göre günlük çalışma saatinin 7 saat olarak kararlaştırıldığı anlaşılmaktadır. Davacı günde 8 saat çalıştırıldığını ileri sürerek fazla mesai istemiştir. Gerçekten davacının 7 saatin üstünde çalıştırıldığı gerçekleştiği takdirde yukarıda açıklanan kural karşısında bu çalışmanın normal ücretini alabilir. Bu çalışmanın fazla çalışma olarak kabulü doğru olmaz. Mahkemenin aksine görüşle 7 saati aşan çalışmayı fazla mesai kabul ederek zamlı ücrete karar vermiş olması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın kıdem tazminatına ilişkin kısmının ONANMASINA, 2. bentte yazılı sebepten davalı yararına BOZULMASINA 7.2.1984 gününde oybirliğiyle karar verildi.