DAVA : Davacı ve karşı davalı kıdem tazminatı ile gecikme zammının ödetilmesine, davalı ve karşı davacı ise, hataen ödenen kıdem tazminatının istirdadına karar verilmesini istemiştir.

Yerel mahkeme, davacı ve karşı davalının isteğini kısmen hüküm altına almış, karşı davayı reddetmiştir.

Hüküm, süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :

KARAR : 1 - Dosyadaki yazılarla, toplanan delillere ve gerektirici sebeplere göre, davacı işçi ve davalı işverenin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2 - Davacı 18.10.1958 tarihinden 9.6.1968 tarihine kadar işyerinde işçi olarak çalışmış ve bu tarihte sendika yöneticiliğine seçilerek 24.4.1972 tarihine kadar yöneticilikte kaldıktan sonra 25.4.1972 tarihinde tekrar işyerinde çalışmaya başlamış ve 13.5.1974 tarihinde yeniden sendika yöneticiliğine seçilmekle işyerinden ayrılmış ve yöneticilikten sonra da işyerine dönmeyerek 11.11.1980 tarihinde Sosyal Sigortalar Kurumu'ndan emekli olmuştur.

Sendikalar Yasasının 20. maddesindeki hüküm sendika yöneticiliği için bir güvence olarak getirilmiştir. İşten çıkarılmada ve özellikle emekli olmada bu güvencenin gözönünde tutulacağı ortadadır. Esasen madde bu konuda açık bir kural da vardır. Bu itibarla davacıya işyerinde geçip yöneticiliğe seçilmekle sona eren hizmetleri için kıdem tazminatı verilmesi doğrudur. Ancak bu tazminata esas alınan ücret davacı tekrar işçiliğe dönmediğinden en son işçilikten ayrıldığı 13.5.1974 tarihindeki ücret olması gerekir.

3 - Davacı, hakkı olan kıdem tazminatını zamanında ödenmemesinden dolayı emekli olduğu tarihte yürürlükte olan Toplu İş Sözleşmesinde bir hükmü bulunmasa bile BK.nun 105. maddesindeki hüküm uyarınca munzam zararını isteyebilir. Ne var ki, bu munzam zarar için ölçü bu konuda Toplu İş Sözleşmesinde yer alan en yüksek devlet tahvili faizi ölçü olarak alınabilir. 2869 sayılı Yasa dava tarihinde yürürlükte bulunmadığından bu Yasa olayda uygulanamaz.

SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan 2. maddedeki sebepten işveren, 3. maddedeki sebepten davacı işçi yararına BOZULMASINA, bozmada oybirliği, sebebinde oyçokluğuyla, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 22.5.1984 gününde oybirliği ile karar verildi.

KARŞI OY YAZISI

Davalı temerrüde düşürülmüş olmadığına göre, davacı munzam zarar isteyemez. Ancak çoğun içinde az da vardır kuralına göre hüküm altına alınan miktar için dava tarihinden itibaren % 5 kanuni faize hükmedilmesi gerekirken bundan zuhul edilmiş olması bozmayı gerektirir.

Kararın davacı yararına sadece bu sebepten bozulması icabettiği kanatıyla muhterem çoğunluğun üçüncü bentdeki bozma sebebinden ayrılıyorum.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972