 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1984/10375
K: 1984/1908
T: 24.02.1984
DAVA : Davacı, kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Dosyadaki yazılardan, davacının Abdullah Paşa ve Medrese camilerindeki görevine atama tasarrufu ile getirildiği anlaşılmaktadır; esasen yaptığı işin İş Kanunu'nun kapsamına girecek hizmet sözleşmesine konu teşkil edemeyeceği yerleşmiş Yargıtay İçtihatlarınca benimsenmiştir. Bu durum karşısında davacı İş Kanunu anlamında işçi sayılamayacağından davanın görev yönünden reddi gerekir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle görev yönünden BOZULMASINA, 24.02.1984 gününde oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY YAZISI
Davacı, bir mülhak vakfa bağlı Abdullahpaşa ve Süleymanpaşa camilerinde 08.04.1963-01.07.1977 tarihleri arasında din görevlisi olarak çalıştığı sürenin kıdem tazminatını istemiştir.
2762 sayılı vakıflar kanunu hukuki esaslara göre mulhak vakılar vakıflar Umum Müdürlüğünce niyabeten idare edilseler bile ayrı bir tüzel kişilik sahibi olup taahhüt ve borçlarından sorumludur. 01.07.1977 tarihinde diyanet işlerine devrine kadar davacının ücretleri vakfın bütçesinden ödenmiş ve başlangıçta işe alınması da kamu tasarrufu niteliğinde bir atama işlemi ile olmamıştır. Görevin niteliği itibarıyla da münhasıran genel idare esaslarına göre memurlar eliyle yürütülmesi gerekin kamu hizmetlerinden değildir. Bu itibarla iş mahkemesinin görevli bulunmadığına ilişkin çoğunluk bozma kararına iştirak edilmemiştir.
Ancak yukarıdaki açıklamalar ile 04.03.1959 tarih ve 3/18 sayılı içtihadı birleştirme kararında kabul edilen hukuki esaslara göre vakıflar genel müdürlüğü ile birlikte Münhak Vakfından dava edilmesi gerekeceğinden bu yönde bozulması oyundayım.
