 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
5. Hukuk Dairesi
E: 1984/9943
K: 1984/9531
T: 12.11.1984
DAVA : Taraflar arasındaki 634 sayılı Kat Mülkiyeti Yasası uyarınca mahkemece yönetici tayini davasından dolayı yapılan yargılama sonunda davanın kabulüne dair verilen hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davalılar vekili yönünden süresinde verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla; dosyadaki belgeler okunup iş anlaşıldıktan sonra, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava kat mülkiyetli bir apartmandaki kat malikleri, yönetici seçiminde anlaşamadıklarından, mahkemece bir yönetici atanmasına karar verilmesi istemine ilişkindir.
Mahkeme, kat maliklerini çağırıp hiçbirisini dinlemeden ve karar defterini incelemeden, dışırdan bir kişinin ayda 15 bin lira ücretle yönetici olarak atanmasına karar vermiştir. Alınan bu karar aşağıdaki nedenlerle yasaya aykırı görülmüştür.
1- Kat Mülkiyeti Kanunu'nun 34. maddesinin 6. fıkrasında (kat malikleri ana gayrimenkulün yönetiminde anlaşamaz veya toplanıp bir yönetici atayamazlarsa o gayri menkulün bulunduğu yerin Sulh Mahkemesi'nce kat maliklerinden birinin mürcaatı üzerine ve mümkünse diğerleri de dinlendikten sonra, gayrimenkulü yapıldığı zaman, mahkemenin önce kat maliklerinin bir araya gelip yönetici seçiminde anlaşamadıklarına ilişkin kurul kararlarının inceleme ve anlaşamdıklarının saptanmasından sonra öteki kat maliklerinden dinlenilmesi mümkün olanları dinledikten sonra bir yönetici atanması gerekmektedir.
Oysa mahkeme, bu işle ilgili hiçbir karar ve belgeyi incelemeden ve kat maliklerini çağırıp dinlemeden atama kararı verdiğinden bu karar eksik incelemeyle kurulmuş olması nedeniyle yasaya aykırıdır.
2- Yargıtay incelemesi sırasında getirtilip dosya içerisine konulan kat malikleri kurulu kararı defterindeki 30.05.1984 günlü kararda kat maliklerinden Mehmet'in yönetici olarak seçildiği yazılıdır. Her ne kadar bu kararda arsa payları gözönünde tutularak yapılan incelemede, sözü edilen Yasanın 34. maddesinin 4. fıkrasında yazılı (pay ve paydaş) çoğunluğunun sağlanamadığı anlaşılmış ise de bu toplantıya katılmamış olan davacılar bu kararın iptali için bir dava açmamış olduklarından ve bu karar iptal edilene kadar geçerli sayılacağından (apartmana yönetici salilemiş olduğunun kabulüne olanak yoktur. Bu nedenle davanın reddine karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemiş olması, doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Davalıların temyiz itirazları yerinde olduğundan hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle HUMK.'nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA) ve temyiz harcının istenildiğinde geri verilmesine, 12.11.1984 gününde oybirliğiyle karar verildi.