 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
E: 1984/8571
K: 1985/120
T: 22.01.1985
DAVA : Resmi mercileri iğfalden sanık Cuma'nın yapılan duruşması sonunda, TCK.nun 283/1; 647 sayılı Kanunun 4-6. maddeleri gereğince, 3.000 lira ağır para cezası ile mahkumiyetine ve cezasının ertelenmesine dair (Çüngüş Asliye Ceza Mahkemesi)'nden verilen 2.4.1984 günlü hükmün Yargıtay'ca incelenmesi Diyarbakır Üst C. Savcısı tarafından süresinde istida ve şartı depo parası verilmek suretiyle ifa edilerek dava evrakı bozma isteyen 24.12.1984 günlü tebliğname ile daireye gönderilmekle okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Kabul bakımından, sanığın eylemi iftira suçunu oluşturduğu halde, yazılı maddeyle hüküm tesisi, aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi sayılmamıştır. Ancak:
1 - Oluşa ve dosya içeriğine göre, geceleyin evinden bazı eşyalarının alınmış olduğunu ve o gün devamlı olarak kendisini ve evini sorduğu için alcaklısı Mehmet'den şüphelendiğini bildiren sanığın, bu savunmasının aksini kanıtlayan kesin ve inandırıcı hiçbir delil elde edilmediği anlaşıldığından, yasal şikayet hakkını kullanmış sayılacağı, bu nedenle müsnet suçun unsurlarının teşekkül etmediği gözetilmeden mahkumiyetine karar verilmesi;
2 - Kabule nazaran, 647 sayılı Kanunun 4. maddesi gereğince, hapis cezasından çevrilen para cezasının 5435 sayılı Kanunla arttırılmasının mümkün olmadığı düşünülmeden, sanığa fazla ağır para cezası tayini,
SONUÇ : Bozmayı gerektirmiş Üst C. Savcısının temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 22.1.1985 gününde oybirliğiyle karar verildi.