DAVA : Taraflar arasındaki davanın (Ankara 1. Asliye Ticaret Mahkemesi)'nce görülerek mahkeme ilamında belirtilen gerekçelere binaen verilen 21.10.1983 tarih ve 20-500 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : Davacı vekili, müvekkili idareye ait 3 adet su deposu yapımı işinin, ilkin 24.12.1974 günlü sözleşme ile davalı Hüseyin'e ihale olunduğunu, işin tasfiyesinin 13.1.1977'de yapılarak noksanlıkların saptandığını, o tarihte şebeke bağlantıları tamamlanmadığından, teknik şartnamenin (J) maddesine göre sızdırmazlık testinin uygulanamadığını, tasfiyeden sonra kalan işlerin tamamlanması için, diğer davalı ile 1.12.1976 günlü sözleşmenin düzenlendiğini, bu yüklenicinin yaptığı işlerinde kabulünün 14.8.1978 gününde yapıldığını, su depolarının, şebkeye bağlanma ve devreye sokulma aşamasına gelindiğinde, her üç deponun da su sızdırdığının, perdelerde ve tabanda çatlamalar meydana geldiğinin, imalat hatası olduğunun, işin, kusurlu yapıldığının anlaşıldığını, davalıların, kusurların giderilmesine yanaşmadıklarından, bu yönden (11.572.220) liraya testinin, yapılarak yeniden ihaleye çıkarıldığını ve yeni bir yükleniciye verildiğini, belirterek, şimdilik bu miktar paranın, davalılardan müteselsilen tahsilini talep ve dava etmiştir.

Davalı, Hüseyin vekili müvekkilinin tasfiyeye kadar yaptığı işlerin, sözleşme ve şartnameye uygun bulunduğunu, isteğin zamanaşımına uğradığını, müvekkilinin zararın ne miktarından sorumlu olacağının belirtilmediğini ileri sürmüştür.

Diğer davalı duruşmada temsil edilmemiş, esasa cevap vermemiştir.

Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve ilgili belgeler göre, olayda BK.nun 50. maddesinin uygulanamayacağı, ilk yüklenici Hüseyin ile ilişkinin tamamen kesildiği, diğer davalının tamamladığı işlerinde, açık ayıplarına itiraz edilmeden, olduğu hali ile kabul edildiği gerekçeleriyle davanın reddine karar verilmiştir.

Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.

Taraflar arasındaki sözleşmelerin konusunu oluşturan iş, şehir su şebekesine dahil su depoları yapımı işi olup, bilirkişilerin ve mahkemenin görüşü gibi, basit bir inceleme ile kabul edilebilecek, ayıpları hemen görülebilecek bir iş niteliğinde değildir. Nitekim, işin bu özelliğini düşünen, davacı idare özel teknik şartnamede, işin ne şekilde kabul edileceğini açıkca belirtmiş, bu koşullar sözleşmeler ile davalılar tarafından kabul edilmiştir.

Sözleşmelerin eki olan, özel teknik şartnamenin, (J) maddesinde, deponun sızdırmazlık testinin ne şekilde yapılacağı, yüklenicilerin sorumlulukları açıklanmış, buna göre davacı idare işin bitiminden sonra su temininde güçlükler nedeniyle, tecrübeyi zamanında yaptıramazsa, yüklenicinin, tecrübe yapılacağı zamana kadar, inşaatı koruyacağı, gerekli önlemleri alacağı, tecrübenin gecikmesi nedeniyle hiçbir hak isteyemeyeceği, işin fiilen bittiği tarihten, belirsiz bir süre sonra yapılan tecrübe başarılı olmazsa, yüklenicinin gerekli tamirleri yapacağı ve önlemleri alacağı belirtilmiştir. İşin özelliği de, ancak böyle bir kabul şeklini ve muayenesini gerektirir. Çünkü, yapılan depolar, şehir su şebekesine dahil bir birim olup, şebeke tamamlanmayınca, muayene ve kontrolu tek başına mümkün olamaz. Ne zamanki, idare şebekesini tamamlamış, şartnameye uygun şekilde, depolara suyu bağlamış, gizli ayıplar bu anda ortaya çıkmıştır. Tasfiye ve kabul tutanaklarında, ayıp ve çatlaklıklardan bahsedilmemesi doğaldır. Çünkü, ayıp ve çatlaklıklar sonradan su sızdırmaz testinde ortaya çıkmaz, çıktığı anda da yüklenicilere duyurulmuştur. Ayrıca, sözleşmenin eki olan A.S.U. İdaresi Genel Genel Şartnamesi'nin 34. maddesinde, malzemelerin hileli olmasından, işlerin fenni usullere uygun yapılmamasından dolayı kat'i kabül tarihinden itibaren 5 yıl içinde yüklenicinin sorumlu olduğu açık bir şekilde belirtilmiştir. Böylelikle, her iki davalının kat'i kabul tarihinden itibaren 5 yıl süre ile sorumlulukları devam eder.

O halde, genel kuralları kapsayan BK.nun 363/1. maddesinin, kabule ilişkin hükmünün bu olayda uygulama yeri yoktur.

Böylelikle, sekiz kişilik teknik komisyonun incelemelerinden, depoların tabanlarındaki ve perdelerindeki çatlaklıkların, ince şap yapılması ve dozaj düşüklüğünden kaynaklandığı ve su sızdırdığı belirlenmiş olmasına göre, yukardaki açıklamalar karşısında her iki davalının zarardan sorumlu bulunduklarının kabulü gerekmektedir.

Bu itibarla mahkemece, yeniden uzman bir bilirkişi kurulu oluşturulmak suretiyle mahallinde inceleme yaptırılmak, davalı her iki yüklenicinin yaptığı işlere göre, sorumluluk ve kusurları ayırabildiği takdirde, saptanacak davacı zararının, sorumluluk sınırları içinde ayrı ayrı tahsiline karar vermek aksi halde BK.nun 50. maddesi hükmüne göre, saptanacak zararın müteselsilen davalılardan tahsiline karar vermek gerekirken, yazılı olduğu şekilde, bilirkişilerin yanlış ve dosya içeriğin uymayan görüşlerine itibar edilerek, davanın reddi doğru görülmemiştir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün, davacı yararına (BOZULMASINA), ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 1.11.1984 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972