 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1984/2513
K: 1984/3212
T: 25.10.1984
DAVA : Taraflar araındaki davanın (Yalova İcra Tetkik Mercii Hakimliği)'nce görülerek davanın reddine dair verilen 16.4.1984 tarih ve 1-56 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Yalova İcra Memurluğu'nun 1983/777 talimat sayılı dosyasında alacaklı Taciser'in borçlu Ahmet'den olan 468.180 lira alacağı için 26.9.1983 tarihinde 16 .... 712 plaka sayılı araca haciz vazedilerek, yediemin sıfatıyla borçlu Ahmet'e teslim edildiği, davacının süresi içinde istihkak davası açtığı anlaşılmaktadır.
Davacı 3. şahıs Ali mahcuz aracı iyiniyetle 15.11.1983 tarihli noter senediyle Metin adlı şahıstan satın aldığını ileri sürmüş ve satış senedini ibraz etmiştir. İİK. nun 86. maddesinin 2. fıkrasında haczedilmiş olan menkul mal üzerinde üçüncü kişinin zilyetlik hükümlerine dayanarak iyiniyetle iktisap ettiği haklar saklı tutulmuş olduğu gibi, MK. nun 687. maddesi gereğince de bir kimse menkul malı iyiniyetle ve malik olmak üzere tesellüm ettiği takdirde mülkiyetini iktisap etmiş sayılır. O kadar ki zilyetliğin intikalinden itibaren mülkiyet hakkının sabit sayılması sayılır.
Olayda davacı gerek mülkiyetin varlığını gerekse iyiniyetini tanık sözleriyle ispat edeceğini bildirmiştir. Mercii hakimliğinin 16.4.1984 tarihli ara kararında ibraz edilen belgelere ve diğer tarafın da bu isteği kabul etmediği gerekçesiyle davacının tanık dinletme talebini reddetmiştir. Oysa istihkak davasının ispatı bakımından olayda tanık dinlenmesine yasal bir engel mevcut değildir.
Öte yandan mahcuz aracın trafik kaydı celbedilmemiş, satıştan önceki haczin trafik kaydına işlenip işlenmediği araştırılmamıştır. Gerçekten bu husus iyiniyetin saptanmasında önemli bir unsurdur.
Mersii hakimliğinin bu yönleri gözden kaçırarak ve eksik inceleme ile yazılı olduğu şekilde davanın reddine karar vermesi doğru değildir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün davacı yararına (BOZULMASINA), ödediği temyiz peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 25.10.1984 gününde oybirliğiyle karar verildi.