DAVA : Davacı idare temsilcisi tarafından davalılar aleyhine 9.8.1982 gününde verilen dilekçe ile men'i müdahale istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda, davanın reddine dair verilen 27.3.1984 günlü hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davacı idare temsilcisi tarafından istenilmekle; süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek, gereği düşünüldü:

KARAR : Dava, 2166 metrekare miktarındaki orman alanın elatmanın önlenmesi istemine ilişkindir.

Mahkemece davanın reddine karar verilmiş, hükmü davacı idare vekili temyiz etmiştir.

Ormandan tarla açmaktan dolayı düzenlenen tutanak nedeniyle açılan ceza davasının, Sulh Ceza Mahkemesinde yapılan yargılaması sonunda, davalıların beraatlerine dair verilen 13.5.1983 günlü kararın temyizen incelenerek 10.2.1984 gününde kesinleştiği, aynı yer hakkında elatmanın önlenmesi istemi ile işbu hukuk davası da ceza davasının devam sırasında ikame edildiği dosyadaki yazılardan anlaşılmaktadır.

Mevcut hukuki sorun, ceza davası sebebiyle verilen beraat kararının hukuk hakimini bağlayıp bağlamayacağı konusundadır.

Kural olarak ve BK. nun 53. maddesi uyarınca hukuk hakimi, ceza mahkemesinden verilen beraat kararı ile bağlı olmayarak gerek maddi olgunun tesbitinde ve gerekse fiilin haksızlığı, failin kusur ve temyiz kudretinin tayininde tamamen bağımsız hareket edecek ve ceza hukukundaki sorumluluk ve ehliyet esasları ile değil Borçlar ve Hukuk Usulündeki esaslara binaen hükme varacaktır.

Ceza hakimi mahkumiyet için kuvvetli delillere dayanmak mecburiyetinde, hukuk hakimi ise daha zayıf delillerle aynı iddiayı sabit görebilir.

Bu hususlar gözönünde tutulunca, BK.nun 53. maddesindeki hukuki esasların yeter delil olmaması nedeniyle verilen beraat kararları hakkında kesin olarak uygulanması sonucuna varılır (Feyzi N. Feyzioğlu, Borçlar Hukuku Kitabı 445. sayfa).

1982/257 esas sayılı ceza davasında ceza hakimi, olayda suç unsurlarının tekevvün etmediğini, özellikle dava konusu yerin orman olmadığını kesinlikle saptayarak beraat kararı vermiş ve bu karar, Yargıtay 3. Ceza Dairesi'nce yapılan uygulamaya, bilirkişi ve tanık sözleri ile fenni mütalaaya binaen çekişmeli yerin orman olmayıp kültür arazisi olduğu kabul edilerek onanmıştır.

Kaldı ki, eldeki bu hukuk davasından ötürü yapılan keşifte de nizalı yerin davalıların dayandığı tapu kaydı kapsamında kaldığı, orman olmadığı keşif ve uzman bilirkişi raporu ile belirlenmiştir. Bu itibarla Orman Bakanlığının anılan yerin orman sayılan yerlerden olduğuna dair cevabi yazısı da artık hükmü etkilemez. Tüm bu açıklamalar ile taşınmazın orman olmadığı olgusu daha önceki davada kesin surette tesbit edildiğine göre, hukuk hakiminin ceza mahkemesinin beraat kararı ile bağlı olması gerekir. Bu bakımdan davanın reddine dair verilen karar doğrudur.

SONUÇ : Belirtilen sebeplerle temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun olan hükmün (ONANMASINA), onama harcının temyiz edene yükletilmesine, 4.2.1985 gününde oybirliği ile karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972