DAVA : Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı ve davalı avukatınca temyiz edilmesi üzerine; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : 1 - Davalı vekili 3.7.1984 tarihinde temyize cevap dilekçesinde temyiz isteminde bulunmuştur. 10 günlük temyize cevap süresinin son günü tatil olduğundan, davalının temyiz talebi süresindedir. Diğer taraftan mahkemece, muhtıra ile belirlenen 7 günlük süre içinde davacı tarafından nispi tarifeye göre belirlenen 89.130 lira temyiz harcı yatırıldığı için, davacının temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiş ise de, davacı red edilen kısım için temyiz isteğinde bulunduğundan, temyiz harcı muktu tarifeye tabidir ve 500 liralık harç da zamanında yatırılmıştır. Bu nedenlerle davacı vekilinin 12.9.1984 günlü dilekçesindeki isteğinin kabulüyle mahkemenin bu konudaki 19.7.1984 günlü kararının kaldırılmasına ve davacının temyiz isteğinde kurulca incelenmesine karar verilmiştir.

2 - Davacı, satın aldığı daireyi başkasına satan satıcı davalıdan ödemiş olduğu 750.000 lira ile 19.000 Mark'ın dava tarihindeki kur üzerinden tutarı olan 2.223.000 lira olmak üzere toplam 2.973.000 liranın faizi ile davalıdan alınmasını istemiştir.

Mahkemece, 19.000 Mark'ın dava günündeki kur üzerinden karşılığı ile 750.000 TL. toplam 2.973.000 TL. nın 2.3.1984 tarihinden itibaren % 5 faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir. Davacı ödemiş olduğu 750.000 TL. ile aralarında düzenlenen sözleşmeye dayanarak 19.000 Mark'ın karşılığı dava tarihindeki kur üzerinden Türk parası olarak istemiştir.

Davalı 750.000 TL. ile 19.000 Mark'ın karşılığı olan Türk Lirasını bankadan almış olduğunu cevap layihasında açıkca kabul etmiş ve fakat 19.000 Mark karşılığı olarak almış olduğu paradan sorumlu olduğunu savunmuştur. Gerekten davalı davacıdan satış bedeline karşılık nakden 750.000 lira ve banka aracılığıyla gönderilen Markların o tarihteki kur üzerinden karşılığını teşkil eden 1.087.100 TL. sını almıştır. Bu nedenle davalı iade söz konusu olunca bankadan Türk Lirası olarak aldığı tutar ile peşin ödenen miktardan sorumludur. Bu da 750.000 + 1.087.100 = 1.837.100 liraya ulaşır.

Her ne kadar davalı vekili müvekkilinin toplam olarak 2.587.000 TL. alınmış olduğunu 3.4.1984 tarihli oturumda kabul etmiş ise de, bu celsedeki ifadesinin incelenmesinde bu kabulün ödemelere ilişkin 15.9.1982 günlü taraflarca imzalı yazılı belgeye dayandığı, bu belgeye göre de Mark karşılığı ve nakit olmak üzere tüm ödemelerin 1.837.100 TL.sı olduğu anlaşılmış ve bu itibarla davalı vekilinin 1.837.100 TL.yerine maddi hata yaparak 2.537.000 TL. alındığını bildirdiği sonucuna varılmıştır.

Öte yandan, davacının dayanmış olduğu sözleşme tapulu taşınmaz mülkiyetinin geçirilmesine yönelik bir satım sözleşmesi olduğundan ve resmi şekilde düzenlenmediğinden hukuken geçersizdir ve tarafları bağlamaz. Bu itibarla davacı ödemiş olduğu 1.837.100 TL.sının geri alınmasını talep edebilir. Sözleşme geçersiz olduğundan sözleşmeden cayılması halinde alınan Mark karşılığının son kur üzerinden ödeneceğine ilişkin anlaşma hükmü de geçersizdir. Bu yönlerden mahkemenin 2.973.000 TL.nın ödetilmesine karar vermesi yasaya aykırıdır ve kararın davalı yararına bozulması gerekir.

Davacının temyizine gelince:

2 - Davacı dava dilekçesinde müddeabihe iskonto oranı göz önünde tutulmak suretiyle faiz yürütülmesini istemiş mahkemece faizin dava tarihinden itibaren % 5 olarak hesaplanmasına karar verilmiştir.

Davacı, davalıya dava tarihinden önce temerrüde düşürmemiş olduğundan, faiz dava tarihinden itibaren yürütülmesi yanlış değilse de, davalı tacir olduğundan ve davacı iskonto oranına göre faiz istediğinden, Türk Ticaret kanununun 1461. fıkrası gereğince mahkemece dava tarihindeki iskonto oranı tesbit edilerek hüküm altına alınan meblağa, temerrüt faizinin bu orana göre yürütülmesine karar verilmesi gerekir. Karar bu nedenle davacı yararına bozulmalıdır.

SONUÇ : Kararın 1. bentde yazılan nedenlerle davalı ve 2. bentde yazılan nedenle davacı yararına BOZULMASINA,istek olursa peşin harcın iadesine, 28.1.1985 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972