 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
E: 1984/4867
K: 1984/5693
T: 05.09.1984
DAVA : Taraflar arasındaki menfi tesbit davasının yapılan yargılaması sonunda: ilam da yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı, 1.4.1980 başlangıç tarihli akitle davalının kiracısı olduğunu, 1.4.1983'ten itibaren % 50 zam yaparak kiranın 6000 TL.ya çıkarıldığını, ancak davalının bu artırmaya uymayarak Kasım 1983 tarihinden itibaren aylık 25.000 TL. kira istemesi üzerine bunun yerine getirmediğini ve Kasım 1983 kirası olarak kendiliğinden 2000 TL. zam yaparak 8000 TL. göndermesine rağmen davalının bunu kabul etmediğini ve sanki hiç kira ödememiş gibi 20 aylık kira bedelinden dolayı takibat yaptığını, mütemerrid duruma düşmemek için bu bedeli ödediğini oysa Kasım 1983 kirası hariç hiçbir kira borcu olmadığını iddia ederek icra dosyasındaki paraya ihtiyati tedbir konmasını ve borcu olmadığının tespitini talep etmiştir.
Davalı, davacının icraya konu kira paralarını ödemediğini bu nedenle davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme, davanın reddine karar vermiştir.
Hükmü, davacı temyiz etmiştir.
1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2 - Taraflar arasında düzenlenmiş bulunan 1.4.1980 tarihli kira sözleşmesinde aylık kira 4000 TL. olarak kararlaştırılmıştır. Davalı tarafından davacı aleyhine 1.4.1982 tarihinden itibaren 4000, 1.4.1983 tarihinden 1.11.1983 tarihine kadar 8000 TL. aylık kira ki toplam 112.000 TL. üzerinden takibe girişilmiştir. Borçlu bulunan davacı aylık kiranın 1.4.1983 tarihinde 6000 TL.ya çıkarıldığını davalının daha fazla istemesi üzerine Kasım ayı kira parasını 8000 TL. olarak gönderdiğini ve onu da davalı tarafından iade edildiğini ve kira paralarını tamamen ödediğini ileri sürerek menfi tesbit davası açmıştır. Davacı ödemelerini ispat edememiştir. Ne var ki davalı kira sözleşmesinde kararlaştırılan 4000 TL. aylık kiranın 1.4.1983'den sonra 6000 TL.ya çıkarıldığını kanıtlayamamıştır. Öyleyse 1.4.1982 tarihinden itibaren kira parasının 4000 TL. 1.4.1983 tarihinden itibaren de davacının kabul ettiği 6000 TL. ve Kasım ayından sonraki kira parasının da 8000 TL. üzerinden kabul edilmesi gerekirken kira parasının miktarına ilişkin itirazın davacı tarafından ispatlanamadığı gerekçesine dayanarak davanın tamamen reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır ve bozma nedenidir.
SONUÇ : Davacının diğer temyiz itirazlarının reddine ve temyiz olunan kararın 2. bendde açıklanan nedenlerle davacı yararına BOZULMASINA, 5.9.1984 gününde oybirliğiyle karar verildi.